R.I.P. STEFANO, uno di noi...

 

- Όχι, δεν έγινε αγαπητός στους οπαδούς της Μίλαν μόνο για το εξαιρετικά κρίσιμο γκολ στην παράταση του επαναληπτικού ημιτελικού του 1989 με την Μπαγερν, που ουσιαστικά μας έστειλε στον τελικό και στο 4ο Κύπελλο Πρωταθλητριών...σίγουρα ήταν ένα γκολ-χρυσάφι (με λόμπα απίστευτης ομορφιάς...) που όλοι οι milanisti δεν θα ξεχάσουν ποτέ, αλλά ο Stefano ήταν αγαπητός από ΠΡΙΝ, πριν από αυτό το γκολ...

 (οι φωτό από το συγκεκριμένο ματς στο Μόναχο, η λόμπα του Stefano στην παράταση...)


- Όχι, δεν έγινε αγαπητός στους οπαδούς της Μίλαν επειδή ήταν πολύ καλός παίκτης (ήταν απλά ένας καλός επιθετικός), ούτε γιατί μάγεψε τα πλήθη καθώς είχε μπροστά του έναν Marco Van Basten (και επομένως μόλις 13 συμμετοχές με τη Μίλαν, κυρίως ως αλλαγή) ούτε για τα γκολ που πέτυχε με τη Μίλαν (μόλις 2 γκολ)...όχι, ο Stefano ήταν αγαπητός ΧΩΡΙΣ να έχει κάνει κάτι το ιδιαίτερο...

 (μαζί με τον MvB στον 1ο ημιτελικό του San Siro, με την Bayern...)

- Όχι, δεν έγινε αγαπητός στους οπαδούς της Μίλαν επειδή η μοίρα θέλησε να υποστεί τα πάνδεινα και να περάσει τα τελευταία 7 χρόνια της ζωής του σε ένα αναπηρικό καρότσι, ουσιαστικά παράλυτος 100% λόγω της πολύ σοβαρής ασθένειας Amyotrophic Lateral Sclerosis... με τεχνητά υποστηριζόμενη αναπνοή και ειδικά μηχανήματα για να επικοινωνεί μόνο κουνώντας τα μάτια... για πολλούς θα μείνει στην ιστορία ως ένα παράδειγμα πείσματος και επιμονής, και κυρίως επειδή στην κατάστασή του συνέχιζε να πολεμάει ελπίζοντας σε ένα θαύμα, χωρίς να τα παρατάει, χωρίς να απελπίζεται... μάλιστα σε αυτήν την κατάσταση έγραψε την αυτοβιογραφία του, με τη βοήθεια ειδικού προγράμματος, κουνώντας μόνο τα μάτια... ίσως λόγω της ασθένειας να τον συμπάθησαν περισσότεροι, καθώς όλοι νιώθουν συμπάθεια για κάποιον που έχει πληγεί από κάτι σοβαρό, αλλά όχι στην περίπτωσή του: ο Stefano ήταν αγαπητός από ΠΡΙΝ, πριν την ασθένεια...

 

 Για κάποιον απροσδιόριστο λόγο, ο Stefano ήταν ιδιαίτερα αγαπητός και συμπαθής, έτσι απλά επειδή ήταν o εαυτός του... σε όποια ομάδα κι αν έπαιξε, όσο καλά ή άσχημα κι αν έπαιζε, κανείς δεν είχε ποτέ να πει κάτι κακό γι αυτόν...  απλά και μόνο επειδή ήταν αυτός που ήταν...
ο STEFANO BORGONOVO...


και όλα αυτά (μιλάμε για τους οπαδούς της Μίλαν) με μόλις ΜΙΑ σεζόν στην ομάδα!

Στην πραγματικότητα ανήκε στη Μίλαν για 4 σεζόν, από το 1986 μέχρι το 1990, απλά τα 3 πρώτα χρόνια έπαιξε δανεικός στην Como και στην Fiorentina... μετά τη σύντομη επιστροφή του τη σεζόν 89-90, ξαναγύρισε στη Fiorentina, και αργότερα έπαιξε στις Pescara, Udinese και Brescia... ουσιαστικά συνδέθηκε περισσότερο με την Como (απ' όπου ξεκίνησε την καριέρα του) και την Fiorentina...πριν έρθει στη Μίλαν, ήταν στην Como και 1 σεζόν δανεικός στην Sambenedettese...

 

Como

 Sambenedettese

 Fiorentina

Pescara

Brescia

Udinese

Αξίζει να αναφέρουμε ότι η ομάδα στάθηκε ενεργά στο πλευρό του και οι Milan Glorie, η ομάδα των παλαίμαχων άσσων της Μίλαν, έχει δώσει αρκετούς φιλικούς αγώνες από το 2008 έως σήμερα με σκοπό την ενίσχυση του ερευνητικού ιδρύματος που είχε ιδρύσει ο Stefano και η σύζυγός του για την έρευνα και θεραπέια της ασθένειας... αγώνες με παλαίμαχους των Fiorentina, Brescia, Real Madrid κλπ... ειδικό αφιέρωμα θα γίνει τις επόμενες μέρες στην Ενότητα "La Maglia del Diavolo", καθώς οι Glorie σε αυτούς τους αγώνες φορούσαν μια ιδιαίτερη φανέλα...

(φωτό από το φιλικό του 2008 με Brescia, ο Stefano με Baresi kai Altobelli...)

 
Δεν θα πούμε πολλά... δεν υπάρχει λόγος, λεπτομέρειες και στατιστικά μπορεί να βρει όποιος θέλει στο internet, βλέποντας τις φωτογραφίες υπάρχει και μια σχετική συναισθηματική φόρτιση...
 εμείς θα σωπάσουμε και θα τον θυμόμαστε ΟΡΘΙΟ στο γήπεδο, και όχι καθηλωμένο από την ασθένεια...και κάθε χρόνο στις 27 Ιουνίου ένα μικρό αφιέρωμα θα τον περιμένει, σαν φόρος τιμής στον δικό μας Stefano Borgonovo...

R.I.P. Stefano, uno di noi...