O ...τυχερός Μπαλοτέλι

Στον καιρό της μεγάλης κρίσης που δυστυχώς έχουμε την ατυχία να ζούμε όλοι οι οπαδοί της Μίλαν, θα εστιάσουμε λίγο στο "φαινόμενο" Μάριο Μπαλοτέλι. Ήρθε πέρυσι τον Γενάρη έναντι 20 εκ. ευρώ από την Μάντσεστερ Σίτυ, με σκοπό να δείξει ότι δεν είναι ένα "αιώνιο" ταλέντο, ένας ψυχοπαθής, ένας ελαφρόμυαλος ή με ότι άλλο τον στόλιζαν στην Αγγλία. Να δείξει ότι είναι ένας από τους καλύτερους παίκτες στον κόσμο και κυρίως η Μίλαν να βρει τον χαμένο ηγέτη της, μετά την φυγή του Ίμπρα.

 Η εκκίνηση ήταν ιδανική, στο δεύτερο μισό του περυσινού πρωταθλήματος πρόλαβε σε 13 συμμετοχές να πετύχει 12 τέρματα και να βοηθήσει στην κατάληψη της 3ης θέσης. Μετά όμως από ένα φτωχό και πάλι σε μεταγραφές καλοκαίρι για την Μίλαν και με μια χρονιά σαν την φετινή που οι στόχοι δεν ήξερε κανείς ποιοι ήταν από την αρχή, στο μυαλό όλων των Μιλανέζων ο Μάριο έμοιαζε ο ηγέτης που θα πάρει από το χέρι φέτος την Μίλαν και θα την οδηγήσει όσο πιο ψηλά γίνεται. Με λίγα λόγια του δίνεται η ευκαιρία σε μια χρονιά από τις χειρότερες της Μίλαν, να δείξει ότι αξίζει σαν παίκτης και προσωπικότητα, να ξεχωρίσει από τους άλλους. Αντίθετα όμως αυτό που μας έδειξε είναι έναν συνηθισμένο Μάριο. Εκτός από κάποιες αναλαμπές έως και στη φάση που βρισκόμαστε το μόνο που έχουμε να θυμόμαστε είναι οι κλασικές βουτιές του για πέναλτι, το εκνευριστικό του περπάτημα στο γήπεδο, δείχνοντας γι' αυτόν ότι η πίεση στους αντίπαλους αμυντικούς είναι ψιλά γράμματα και φυσικά δεν έλειψαν και τα γνωστά του πειράγματα στις προπονήσεις, με τελευταία περίπτωση το ματς στο Βιθέντε Καλδερόν όπου παρά την κρισιμότητα του αγώνα, έδειχνε και πάλι εκνευριστικά χαλαρός σαν να έληξε το πρώτο ματς 3-0 υπέρ της Μίλαν κι όχι 0-1.
Έως και τον περασμένα μήνα τον δικαιολογούσαμε με την έννοια του ότι δεν είναι κεντρικός επιθετικός αλλά του αρέσει να παίζει ως δεύτερος και ότι η λάθος θέση επηρεάζει την απόδοσή του, αλλά φτάνει ο κόμπος στο χτένι όταν βλέπεις να κυμαίνεται τόσο χαμηλά η απόδοσή του, δεν υπάρχουν δικαιολογίες περί θέσης πλέον.
Ο τίτλος του άρθρου κάνει λόγω για τύχη, διότι έχει έναν προπονητή όπως ο Κλάρενς που είναι στα πρώτα βήματα της προπονητικής του καριέρας, δεν πρόκειται να χαλάσει τις σχέσεις του με τους παίκτες από τόσο νωρίς και δεν πρόκειται να τον τιμωρήσει όπως δήλωσε σε χθεσινές του δηλώσεις : " Η φιλοσοφία μου είναι να τους αντιμετωπίζω όλους με χαμόγελο. Αν θα τιμωρήσω τον Μπαλοτέλι ; Θέλω να υπάρχει μια σχέση μεταξύ ενήλικων, όχι μια σχέση ανάμεσα σε έναν ενήλικο και ένα παιδί. "
To θέμα όμως είναι πότε θα γίνει ποδοσφαιρικά ενήλικας ο Μάριο αγαπημένε μας προφέσορα, γιατί δυστυχώς έως τώρα βλέπουμε ένα παιδί μέσα στο γήπεδο..

MilanFanClubGreeceBlog Team