ο "Δικηγόρος του Διαβόλου" σχολιάζει τα ... Kaka' νέα της εβδομάδας...

 ο "Δικηγόρος του Διαβόλου" σχολιάζει την επιστροφή του παίκτη με το Αγγελικό πρόσωπο...

 ... Σημείωση του admin "Avvocato del Diavolo":

 το παρακάτω άρθρο γράφτηκε από έναν εκ των admin του blog, ο οποίος πλέον θα χρησιμοποιεί το ψευδώνυμο "Avvocato del Diavolo" (= Δικηγόρος του Διαβόλου)... 

φυσικά όλοι ξέρετε τι σημαίνει στη χώρα μας η έκφραση "κάνω τον δικηγόρο του διαβόλου," που χρησιμοποιούμε για να αναφέρουμε μια αντίθετη ή διαφορετική άποψη... κυρίως μια διαφορετική άποψη από αυτή που βολεύει, από αυτή που είναι στη μόδα, από αυτή που είναι η προφανής και η συνηθισμένη...

 Όποιος λοιπόν είναι κολλημένος (γενικά), όποιος στο τέλος του άρθρου το μόνο που θα έχει καταλάβει είναι ότι "κράζω" τον Κακά, όποιος δεν καταλαβαίνει ότι μερικά πράγματα δεν είναι πάντα όπως φαίνονται, όποιος διαβάζει μόνο τα εξώφυλλα της Gazzetta dello Sport και κυρίως όποιος τρώει τον "πρόλογο" του κυρίου Galliani, να μην το διαβάσει και να σηκώσει το χέρι...

 
[.........  επικρατεί σιωπή  .........]

... δεν βλέπω να σηκώνονται χέρια... αναμενόμενο στο δικό μας blog.... ωραία λοιπόν, συνεχίζω... 
αλλά να ξέρετε, το άρθρο θα είναι ελαφρώς μεγάλο... 
και παρακαλώ πολύ, όποιος το αρχίσει να το φτάσει ως το τέλος, αλλιώς δεν έχει αξία...

Σκέψεις και αναμνήσεις για τον παίκτη με το Αγγελικό πρόσωπο...

(2003-2004... πανηγυρίζοντας κάτω από τη Curva Sud ένα γκολ στην Ίντερ... για κάποιους η καλύτερη του σεζόν ήταν αυτή, η πρώτη στην ομάδα, που οδήγησε στο scudetto του 2004...)

Ναι, το παραδέχομαι ότι χάρηκα με την επιστροφή του Κακά... ο Ricky μου ήταν και μου είναι ακόμη αγαπητός, γιατί είχα την τύχη να τον δω να παίζει στην ομάδα μου από το 2003 μέχρι το 2009 και να δω από αυτόν πράγματα που πολύ λίγοι ποδοσφαιριστές εκείνης της περιόδου μπορούσαν να κάνουν πάνω στο χόρτο... χάρηκα γιατί κάπου μέσα μου ελπίζω να ξαναδώ εκείνο το ελάφι με τα ευλογημένα πόδια, σαν πεφωτισμένα από κάποια θεϊκή δύναμη, εκείνα τα τρεξίματα που νόμιζες ότι τα πόδια του δεν ακουμπάνε καν στο χόρτο αλλά ήταν σαν να πετάει στον αέρα, που άφηνε πισω τους 3 και 4 αντιπάλους να το κυνηγάνε, εκείνα τα σουτ που κατέληγαν στα δίχτυα σαν κάτι το απόλυτα φυσιολογικό, που ήταν σουτ δυνατά αλλά έμοιαζε σαν να έχει απλά χαιδέψει τη μπάλα....

(2006-2007...  για κάποιους άλλους αυτή ήταν η καλύτερη του σεζόν, που οδήγησε στο 7o CL στην Αθήνα... γενικά πολλοί υποστηρίζουν ότι πήρε την ομάδα απο το χέρι και την οδήγησε στον τελικό... όχι άδικα... σε μια από τις πιο εμβληματικές του εμφανίσεις, κάνει πλάκα στους αμυντικούς της United μεσα στο Old Trafford, με δύο εκπληκτικά γκολ, στο ένα από αυτά κάνοντας τους αμυντικούς να συγκρουστούν μεταξύ τους...)

Μετά από λίγο όμως κατάλαβα ότι ήταν μια χαρά περίεργη.... ήταν μια μελαγχολική χαρά, κάτι σαν εκείνη που νιώθει κάποιος που ξαναβλέπει να επιστρέφει σε αυτόν, μετά από καιρό, η γκόμενα που τον είχε εγκαταλείψει πριν χρόνια... ή που του την είχαν κλέψει... και που σίγουρα δεν την είχε διώξει ο ίδιος...

Γιατί ο Ricky ΕΦΥΓΕ χωρίς κανένας οπαδός της Μίλαν να το θέλει... αφήνοντας όλους τους οπαδούς με ένα συναίσθημα σαν αυτό του απατημένου συζύγου... σαν αυτό που στο χωριό μου λέγεται "κέρατο".... αίσθημα ερωτικής απιστίας και απάτης, τόσο από τη διοίκηση όσο και από τον ίδιο (γιατί και ο ίδιος ήθελε να φύγει, μην γελιόμαστε...)

 

   (2009 και 2013... βρείτε τις διαφορές.... εκτός απο τις 2 προφανείς: άλλο παράθυρο και άλλη ηλικία... )

 

Κυρίως γιατί ο Ricky έφυγε αφού είχαν γίνει κάποια πράγματα που κανένας δεν θέλει να θυμάται αλλά ΠΡΕΠΕΙ να τα θυμόμαστε, και που όταν τα θυμόμαστε δεν σημαίνει ότι δεν αγαπάμε την ομάδα, αλλά ότι δεν τρώμε "παπά" από τον κύριο Galliani αλλά και από τον αγαπημένο μας Ricky... 

Όπως κάποια πράγματα που θυμάμαι εγώ.... και είναι πράγματα προφανή, κανείς εδώ δεν είναι πιο έξυπνος ή πιο χαζός από τον άλλον, απλά ήταν πράγματα προφανή σε όλους όσους παρακολούθησαν τι έγινε εκείνους τους 6 μήνες του 2009...ήταν τα γεγονότα...

- θυμάμαι λοιπόν ότι επί μήνες, τα πρωινά ο εκπρόσωπός του (δηλαδή ο φιλοχρήματος πατέρας του, Bosco Leite...) ήταν στη via Turatti ζητώντας αύξηση συμβολαίου και τα βράδυα βρισκόταν σε δείπνο με εκπροσώπους άλλων ομάδων (City, Real κλπ) ώστε να δει ποιος δίνει τα πιο πολλά.... και όλοι θυμάστε ποιος έδωσε τα πιο πολλά...

 

(o φραγκι-killer πατέρας του Ricky, ο περίφημος κ. Bosco Leite που πίεσε με όλες του τις δυνάμεις για την μετακίνηση στη Ρεάλ... φυσικά με το αζημείωτο: την αμοιβή του manager., καθώς είναι manager του γιου του... μίζα 10% στα 65 εκατομμύρια δεν είναι άσχημα... κάτω, ο Ricky σε δίλημμα...)

 - θυμάμαι ότι τον Ιανουάριο του 2009 ο Ricky κουνούσε στους πιστούς οπαδούς του (που είχαν μαζευτεί κάτω απο το παράθυρό του για να εκδηλώσουν τη λατρεία τους και να τον παρακαλέσουν να μην πάει στη City) την ίδια φανέλα, σε κάποιο παρόμοιο παράθυρο, έχοντας πανηγυρικά αρνηθεί την πρόταση της City και διεκδικώντας δάφνες αιώνιας πίστης στη Μίλαν, αλλά.... στις 9 Ιουνίου 2009 υπέγραφε με τη Ρεάλ ένα ηγεμονικό συμβόλαιο... επειδή κατά βάθος ήθελε και ο ίδιος τόσο το τεράστιο συμβόλαιο των ισπανών (που πλέον η Μίλαν δεν μπορούσε να το καλύψει), όσο και να παίξει σε μια ακόμη τεράστια ομάδα του πλανήτη, μιας και απο το 2007 έως το 2009 η πτώση της Μίλαν ήταν εμφανής, δεν φαινόταν θετικές προοπτικές στον ορίζοντα ενώ και η πρόσφατη έλευση του Ronaldinho "απειλούσε" την θέση του Ricky στις καρδιές των rossoneri... 

 

 

 (η πρόταση της Man. City στα ιταλικά πρωτοσέλιδα... νούμερα ίδια με αυτά της φετινής μεταγραφής του Gareth Bale στη Ρεάλ, αλλά 5 χρόνια πριν... )

α, παραλίγο να το ξεχάσω... και επειδή όταν είσαι ο Κακά και η City είναι ακόμη χωριό (πλούσιο μεν, αλλά χωριό...), δεν ξετρελαίνεσαι να πας... θα πας αν είσαι εντελώς φραγκο-killer και σου δινει πολύ περισσοτερα από τη Ρεάλ, αλλα αν σου δίνει έστω και λίγο περισσότερα, θα πας στη Ρεάλ... φυσικά οι ισπανοί το ήξεραν και το περίμεναν, όπως φαίνεται στο παρακάτω πρωτοσέλιδο της Marca...

(Marca: "o Κακά περιμένει μια προσφορά απο Μαδρίτη"... οι ισπανοί ήταν σίγουροι ότι πίσω από την άρνηση του Κακά να πάει στη City ήταν η προσμονή μιας πρότασης από τους πολύ πιο φημισμένους blancos... τελικά δικαιώθηκαν...)

- θυμάμαι ότι η διοίκηση τον χαρακτήριζε "αναντικατάστατο", μελλοντική σημαία της ομάδας μετά τον Μαλντίνι και ότι δεν θα φύγει ποτέ από το Μιλάνο, αλλά τελικά τον πούλησε γιατί ως γνωστόν "την Ρεάλ πολλοί εμίσησαν, το χρήμα ουδείς"... με όλα αυτά, ο Silvio γλίτωσε ένα τεράστιο συμβόλαιο και πήρε και 65-67 εκατομμύρια... μια χαρά για μερικά bunga-bunga στα γεράματα...

 

 (Corriere: "ο Κακά στη Ρεάλ!"  σώωωωωπα, δεν το πιστεύω.... δικαίωση Bosco Leite... )

- ΚΥΡΙΩΣ ΟΜΩΣ, αυτό που θυμάμαι καλά αλλά ισχύει μέχρι σήμερα, είναι ότι η φυγή του Κακά το 2009 ήταν ένα ιδιαίτερα ΚΡΙΣΙΜΟ και ΚΟΜΒΙΚΟ σημείο για την ομάδα αλλά κυρίως για την ψυχολογία των οπαδών της... ίσως και να ήταν το πιο κομβικό σημείο της δεκαετίας, για τον εξής λόγο:

Η τότε φυγή του Κακά δημιούργησε ένα ΑΓΕΦΥΡΩΤΟ ΧΑΣΜΑ ανάμεσα στη διοίκηση και μεγάλη μερίδα των οπαδών, ένα τραύμα που δεν έχει επουλωθεί μέχρι σήμερα, και δεν επουλώθηκε ακόμη και όταν ήρθε ο Ibrahimovic...
Επειδή και πάλι όλοι αυτοί που βρέθηκαν οργισμένοι, στην απέναντι πλευρά του ρήγματος, έβλεπαν το προφανές: ότι η ομάδα πλέον δεν θα ήταν ΠΟΤΕ η ίδια... ότι η ομάδα-οικογένεια που είχαμε γνωρίσει και είχαμε θαυμάσει, η ομάδα με το πρωτοφανές, σχεδόν οικογενειακό "δέσιμο", έδειχνε πια φανερά σε όλους, στις 9 Ιουνίου 2009, ότι ΔΕΝ θα μπορούσε πια να κρατάει τα παιδιά της...
Ότι θα αναγκαζόταν να πουλήσει τα καλύτερα παιδιά της στην πρώτη καλή προσφορά, και σχεδόν πάντα χωρίς την θέλησή τους (ως τότε μόνο ο Shevchenko είχε ζητήσει επισήμως να φύγει απο μόνος του)... και δικαιώθηκαν: το ίδιο έγινε με τον Ronaldinho.... το ίδιο έγινε με τον Ibra και τον Thiago... το ίδιο θα γίνει και με άλλους στο παρόν (Faraone? Balotelli?) αλλά και στο μέλλον... δεν έχει σημασία ποιος φταίει γι' αυτό (τα γηρατειά του Silvio, τα οικονομικά της ομάδας, η οικονομική κρίση, οι μάνατζερ-καρχαρίες που σπρώχνουν παίκτες να αλλάζουν ομάδα κάθε 2 χρόνια, οι αθλητικές εταιρείες που κάνουν τράμπα παίκτες-ονόματα για να πουλάνε φανέλες, ο ανάδρομος Ερμής, οι καύλες της Barbara, τα cojones μου τα δυό?)... 

("ήρθαμε μέχρι εδώ για να δούμε αν θα μείνει ο Κακά!" παράφραση του γνωστού συνθήματος στο εξώφυλλο της Gazzetta εκείνων των ημερών...)

Ό,τι και να φταίει, η αίσθηση που μένει στον οπαδό είναι μια αίσθηση προδοσίας, μια πληγή που εδώ και 5 χρόνια δεν επουλώνεται, και είναι η αιτία που πολύς κόσμος δεν πηγαίνει πια στο San Siro... γιατί η Μίλαν που ήξεραν δεν υπάρχει πια, άλλαξε οριστικά εκείνη την 9η Ιουνίου...

 (από τις αντιδράσεις του 2009: "αυτή η Μίλαν χωρίς τον Ricky είναι ... σκατά !!!"... τελικά τα "κακά" είναι διεθνής όρος....)

Και είναι η αίσθηση που κάνει ολοένα και περισσότερους rossoneri να μην πιστεύουν ούτε λέξη από όσα λένε 2 συγκεκριμένοι άνθρωποι: ένας που δεν έχει καθόλου μαλλιά και ένας που τα βάφει...

Γιατί θυμούνται και αυτοί, όπως κι εγώ, το θέατρο του παραλόγου εκείνων των ημερών... ένα καραγκιοζιλίκι που δεν είχε τελειωμό... μια απάτη διαρκείας, με έναν Berlusconi να δηλώνει ότι "τίποτα δεν έχει τελειώσει, θέλω να μείνει ο Kaka" την ίδια ώρα που ο βραζιλιάνος περνούσε ιατρικά τεστ για τη Ρεάλ στο Ρίο... ένα καραγκιοζολίκι που από τότε δεν έχει τελειωμό και συνεχίζεται κάθε καλοκαίρι...

(την ώρα που ο επικεφαλής αθλίατρος της Ρεάλ έκανε τα ιατρικά τεστ με τον Ricky στο Ρίο, ο Silvio πουλούσε πρόλογο λέγοντας ότι "τίποτα δεν έχει αποφασιστεί"...)

Ωραία μέχρι εδώ?

[ ναι, ωραία όλα αυτά αλλά μας ζάλισες τα cojones τόση ώρα, που θέλεις να καταλήξεις??]

ΑΠΟΤΕΛΕΣΜΑ??

Η επιστροφή του Ricky είναι γεγονός και δεν αλλάζει, είτε καποιοι τον ήθελαν πίσω είτε όχι.... τις τελευταίες μέρες ακούγονται πολλά... αρνητικά και θετικά, τα περισσότερα προφανή σε όλους...

Τα αρνητικά είναι ότι από το 2007 μέχρι το 2009 ο Ricky είχε συνεχόμενους τραυματισμούς, οι οποίοι δεν ξεπεράστηκαν ποτέ, και η αιώνια κήλη στη βουβωνοχώρα τον ταλαιπωρεί ακόμα.... και είναι υπεύθυνη για την αποτυχία του να αγωνιστεί σε υψηλό επίπεδο από το 2008 έως σήμερα (σαν πολλά χρόνια δεν είναι ομως?)... είναι υπεύθυνη που εκείνο το ελάφι που όλοι θαυμάσαμε είναι πλέον μια ανάμνηση, σκιά του εαυτού του όλα αυτά τα χρόνια... θα μπορέσει να παίξει ή θα είμαστε κάθε μήνα έρμαια της κήλης, όπως ήμασταν με τους μυϊκούς τραυματισμούς του Pato? έλα ντε... και επίσης το ελάφι είναι πλέον 32 ετών, οπότε τι απέγινε εκείνη η περίφημη ηλικιακή ανανέωση? έλα ντε... και αν είναι υγιής, γιατί τον άφησε η Ρεάλ να φύγει τζάμπα? μήπως επειδή έπαιξε μόνο 20 ολοκληρωμένα ματς τα τελευταία 4 χρόνια? έλα ντε... και μάλιστα τον άφησε να φύγει ο Ancelotti που τον είχε σαν παιδί του? έλα ντε...

 

 (θα ξανασηκωθεί το ελάφι??)

Ο αντίλογος έρχεται από αυτούς που υποστηρίζουν ότι ακόμη και ο χειρότερος Κακά είναι απαραίτητος στην πιο άμπαλη Μίλαν όλων των εποχών, ότι θα είναι μια όαση με την εξαιρετική τεχνική του κατάρτιση, ότι είναι το "δεκάρι" που έλειπε (άσχετα που ο Κακά δεν είναι καν δεκάρι...), ότι θα απελευθερώσει άλλους παίκτες όπως ο Μοντολίβο και θα αξιοποιήσει τις δυνατότητες του Μπαλοτέλι, ότι θα δώσει κύρος και θα εμφυσήσει πνεύμα νικητή στην ομάδα, ότι είναι ο ηγέτης που έλειπε.... και κυρίως ήρθε ΤΖΑΜΠΑ (βασικό αυτό στην μετά-Μαλντίνι εποχή...)!

(προημιτελικός με Celtic, CL 2006-2007: με γκολ στην παράταση, λυτρώνει το San Siro... ο δρόμος για το 7ο ανοίγει...)

Και απαντούν οι πρώτοι: σίγουρα είναι καλύτερος παίκτης από τον Boateng, αλλά ποιός είπε ότι ο Boateng ήταν "δεκάρι"? έλα ντε... και αφού θέλουμε παίκτες κλάσης και όχι άμπαλους σαν τον Τραορέ, γιατί τότε διώξαμε τον Ronaldinho? έλα ντε... και μήπως πήραμε τον Κακά μόνο και μόνο για λόγους marketing? έλα ντε...

Και ξανά απαντούν οι δεύτεροι: παίκτης που πηρε Χρυσή Μπάλα δεν είναι δυνατόν να μην παίξει καλά σε αυτή την άμπαλη Μίλαν... και το μπλα-μπλα για το καθαρά αγωνιστικό κομμάτι μπορεί να συνεχίζεται για ολόκληρες μέρες, καθώς ισχύει η διάσημη προφητεία του γίγαντα Clint Eastwood, που από πολύ παλιά είχε προφητέψει ότι: "οι γνώμες είναι σαν τις κωλοτρυπίδες: όλοι έχουν από μία..."
δεν το είχε πει για το ποδόσφαιρο, αλλά ισχύει και στο ποδόσφαιρο (κυρίως στο ποδόσφαιρο...)

 (Χρυσή Μπάλα 2007... ελπίζουμε μεχρι το 2050 να την ξαναδούμε στο San Siro...)

Επομένως, στο καθαρά αγωνιστικό κομμάτι, το τι θα γίνει θα το δείξει το μέλλον.... αν και είμαι απαισιόδοξος, ελπίζω να ξαναδώ έστω και μικρά δείγματα από τον Κακά του παρελθόντος... το εύχομαι με όλη μου την καρδιά... θελω να ξαναδώ το ελάφι, έστω και πιο αργό... θέλω σαν τρελλός να παίξει μπαλάρα, θέλω να δω έστω και μικρά δείγματα από τον Ricky που αγάπησα... επειδή κάποτε τον αγάπησα... κι αυτό δεν αλλάζει, δεν πωλείται και δεν αγοράζεται... και σίγουρα δεν ξεχνιέται...

 (άλλη μια πολύ καλή σεζόν για τον Ricky ήταν η σεζόν 2004-2005...)

ΟΜΩΣ, ΔΕΝ ΜΠΟΡΩ ΝΑ ΜΗΝ ΒΛΕΠΩ ΚΑΙ ΝΑ ΜΗΝ ΕΞΟΡΓΙΖΟΜΑΙ ΜΕ ΤΟ ΑΥΤΟΝΟΗΤΟ, CAZZO!

στο ΜΗ ΑΓΩΝΙΣΤΙΚΟ κομμάτι, τα πράγματα είναι απλά, κ. Galliani, και άσε τις μελούρες... 

Κανένας Κακά δεν αγαπάει κανέναν Galliani... ο Kaka' έκανε κάτι για το οποίο επιεικώς, κάποιες άλλες εποχές (εποχές δηλαδή στις οποίες δεν θα είμασταν και τόσο απελπισμένοι, και δεν θα μας φαινόταν όαση στην έρημο της αμπαλοσύνης που βιώνουμε τα τελευταία χρόνια...) θα μπορούσαμε να τον χαρακτηρίσουμε ακόμη και "μισθοφόρο", καθώς ήταν εμφανές ότι κάποτε προτίμησε τα λευκά της Ρεάλ από τα ροσσονέρι... φυσικά ο Ricky δεν έχει αχρωματοψία αλλά είχε προτιμήσει τα χρήματα των blancos (μεγάλο μερίδιο σε αυτήν την απόφαση είχε ο πατέρας του, όπως όλοι ξέρουν)...

(το σύνθημα που μπέρδεψε ο πατέρας του Ricky, ο κ. Bosco Leite...)

Ως γνωστόν, "Μισθοφόρος " είναι η ιδιότητα που συνήθως χαρακτηρίζει τον Ibrahimovic... απλά η διαφορά είναι ότι ο Ibra ποτέ δεν το έκρυψε, ποτέ δεν το ονόμασε "αγάπη για τη φανέλα", το παραδέχεται και το δείχνει φόρα-παρτίδα, ενώ αντίθετα ο Ricky με τον Galiani μας πουλάνε αίσθημα.... ότι ΝΤΕΜΕΚ γύρισε γιατί αγαπάει τη φανέλα με τον Διάβολο... αυτή που πιάνει το σήμα της, στην καρδιά, όταν είναι στο παράθυρο... την ίδια φανέλα που ενώ έπιανε το σήμα της στην καρδιά, το 2009, μετά πήγε τη Ρεάλ... δεν αμφισβητώ ότι την αγαπούσε μεχρι τότε τη φανέλα... αλλά τουλάχιστον ρε Ricky, άσε μας να θυμόμαστε εκείνη την εικόνα... μην μας το χαλάς κάνοντας το ίδιο τώρα, και αφού στο ενδιάμεσο είχες φύγει... γιατί τώρα δεν έχει αξία να το ξανακάνεις... φαίνεται ψεύτικο, δεν το καταλαβαίνεις? βέβαια μ' όποιον δάσκαλο καθίσεις (Galliani), τέτοια γράμματα θα μάθεις...

Τί έκανε λοιπόν ο Ricky?

O Ricky είδε ότι ακόμη και με τον παλιόφιλο Ancelotti δεν πρόκειται να παίξει... το ίδιο ίσχυε και τα προηγούμενα χρόνια αλλά έλα που φέτος έχει Mundial και μάλιστα στην μητέρα πατρίδα? Βλέποντας τις μέρες του Αυγούστου να περνούν, πίεζε όλο και περισσότερο για μεταγραφή.... στη Μίλαν?? όχι απαραίτητα... μάλιστα κάποιες μέρες πριν την μεταγραφή δήλωνε διαθέσιμος να πάει οπουδήποτε, αρκεί να παίζει βασικός, για να διακδικήσει τις πιθανότητες που έχει να πάει στο Mundial της Βραζιλίας... Ο Kaka' λοιπόν ζήτησε από την Ρεάλ να εξετάσει ΟΛΕΣ τις προτάσεις, ΔΕΝ ζήτησε να γυρίσει αποκλειστικά στη Μίλαν... όταν όμως τελείωνε κι ο Αύγουστος, δεν υπήρχαν πια περιθώρια κι έτσι θυμήθηκε την "αγάπη του για τα κοκκινόμαυρα": η μόνη λύση πλέον ήταν ο Galliani και έτσι ο Ricky πίεσε με κάθε τρόπο τον μάνατζερ-πατέρα του να δεχτεί την μεγάλη μείωση στον μισθό που πρόσφερε ο Galliani (επειδή ο Bosco κάνει κουμάντο και όχι ο γιός του, αυτά τα έχουμε ξαναπεί...), και αφού τον έπεισε αυτόν, όλα έγιναν πιο εύκολα δεδομένου ότι η Ρεάλ ήξερε από νωρίς τις προθέσεις του παίκτη να αποχωρήσει ούτως ή άλλως... 

Έτσι, ο Κακά βρήκε κάποιον να του προσφέρει αγωνιστικό καταφύγιο και πολλά λεπτά συμμετοχής την κρίσιμη αυτή σεζόν που παίζεται η συμμετοχή στο MUNDIAL, και ο Galliani βρήκε μια υπέροχη ευκαιρία να χρυσώσει το χάπι για την αποτυχημένη μεταγραφική περίοδο του καλοκαιριού (και αφού χάθηκαν όλοι οι μεταγραφικοί στόχοι...), ακόμη και να κανει καποιους να ξεχασουν τις πωλήσεις του Ibra, του Thiago και των λοιπών "ασημικών" της ομάδας...

Αυτά είναι τα γεγονότα, είτε μας αρέσει είτε όχι... και όχι τα γλυκανάλατα για τις παλιές αγάπες που δεν ξεχνιούνται... γιατί αν τον ήθελε η City τωρα, με μεγαλύτερο μισθό, θα είχε πάει εκεί... όλα τα άλλα είναι μπαρούφες, cazzo....

 ΣΥΜΠΕΡΑΣΜΑ

Εγώ δεν θα κρίνω την επιλογή του Ricky να επιστρέψει, ούτε την επιλογή της διοίκησης να του προσφέρει μια δεύτερη ευκαιρία στην κατιούσα καριέρα του... για το αγωνιστικό κομμάτι έχω την προσωπική μου άποψη αλλά δεν θα καθήσω να αναλύσω εδώ τα συν και τα πλην...
αλλά και για τα μή αγωνιστικά, απλά παραθέτω τα γεγονότα όπως έγιναν από το 2009 έως και σήμερα....  προσωπικά, εν μέρει τον θεωρώ έρμαιο του πατέρα του, που κανονίζει τα πάντα για τη ζωή του γιου του με βάση το χρήμα, και έπαιξε τον βασικό ρόλο στην μεταγραφή του 2009....

Και με αυτό το δεδομένο, δεν πρόκειται ποτέ να αποδεχτώ τις αγάπες, τις μελούρες και ότι ο Ricky γύρισε γιατί είχε νοσταλγία για τα χρώματα της Μίλαν... αυτά είναι πίπες για τα πρωτοσέλιδα του Galliani...
ο Ricky ήταν η σούπερ γκόμενα που είχες και σου έφυγε όταν ήταν ακόμη μουνάρα... και επιστρέφει μετά από χρόνια, πάλι ελκυστική αλλά σίγουρα αφού έχει περάσει η μπογιά της... και σου ξανακάνει αγάπες... εσύ την αγαπάς ακόμη επειδή θυμάσαι τις καλές στιγμές... θα την ξαναπηδήξεις, θα τα ξαναφτιάξετε... αλλά δεν θα είναι ΠΟΤΕ το ίδιο με παλιά, γιατί η πληγή που λέγαμε πιο πάνω ΔΕΝ επουλώνεται ποτέ... και οι rossoneri την πληγή την έχουν ακόμη...

Εξετάζοντας λοιπόν όλη αυτή την ιστορία, από το 2009 μέχρι σήμερα:

ο Kaka' ΔΕΝ ΕΙΝΑΙ ΣΗΜΑΙΑ και δεν πρόκειται ποτέ να είναι (τουλάχιστον για αρκετούς rossoneri, για να μην πω για τους περισσότερους), για τους λόγους που αναφέραμε παραπάνω.... 

όμως o Kaka' είναι ΣΥΜΒΟΛΟ, για πολλούς από τους παραπάνω λόγους...

Είναι το ΣΥΜΒΟΛΟ μιας άλλης εποχής, το σύμβολο μιας ομάδας-οικογένειας που δεν υπάρχει πια... το ΣΥΜΒΟΛΟ της ρήξης των οπαδών με τη διοίκηση, μια ρήξη που από εκείνη την 9η Ιουνίου μοιάζει ανίατη... το ΣΥΜΒΟΛΟ μιας Μίλαν που πουλάει πλέον τα στολίδια της και δεν κοιτάει πια κανένα παιδί της στα μάτια... 

ΑΛΛΑ ταυτόχρονα και παραδόξως, εξαιτίας μιας σειράς λαθών που έγιναν τα τελευταία χρόνια, ο Ricky είναι το ΣΥΜΒΟΛΟ μιας τραυματικής μεν, αλλά απαραίτητης ΜΕΤΑΒΑΣΗΣ:
της Μετάβασης από το "παλιό" στο "νέο", από το "πριν" στο "μετά", από αυτό που "δεν θα είναι ποτέ πια το ίδιο" σε αυτό που "θα προκύψει μελλοντικά"... με την επιστροφή του λοιπόν γίνεται παραδόξως το ΣΥΜΒΟΛΟ της (εν μέρει και συμβολικά έστω) προσπάθειας να επουλωθεί η πληγή του 2009... 

Και σε κάθε περίπτωση, αυτό το ΣΥΜΒΟΛΟ που λέγεται Kaka' έρχεται σε μια νέα ομάδα, με νέους παίκτες που δεν έχουν καμία συνοχή με το παρελθόν, σε μια ομάδα που έχασε τον τελευταίο της "παππού" (Ambrosini) και δεν είναι πια η παλιά "οικογένεια"...

Και έρχεται για να γίνει σε τελική ανάλυση το δικό της ΣΥΜΒΟΛΟ, ο ήρωας που έρχεται από το ένδοξο παρελθόν για να γίνει το σημείο αναφοράς αυτής της ΜΕΤΑΒΑΣΗΣ από την παλιά στην νέα ομάδα του μέλλοντος....

Buona fortuna, Ricky.... παίξε καλά για να επουλώσεις έστω και λίγο τα τραύματα του παρελθόντος... το εύχομαι απο καρδιάς και το θέλω όσο τίποτα... μου έλειψες, cazzo....

Αλλά PERFAVORE: την επόμενη φορά που θα φέρεις το δεξί χέρι πάνω στο σήμα της φανέλας, φρόντισε να το εννοείς πραγματικά... γιατί από μελούρες και κουτόχορτο έχουμε χορτάσει...

για την υπογραφή

L' Avvocato del Diavolo