AN...

ΑΝ…

Πως η μοίρα και μερικές συμπτώσεις έπαιξαν τον ρόλο τους στη δημιουργία μιας ομάδας που χαρακτηρίστηκε «la squadra perfetta»… για τους περισσότερους milanisti, η καλύτερη Μίλαν όλων των εποχών.

 

 (Carletto, Frank, Marco και Ruud, σε φάση που θυμίζει το ... 11880)

Όπως όλοι ξέρουμε, ο Silvio ανέλαβε την ομάδα το 1986 και οριακά πριν την αναγκαστική χρεωκοπία της, καθώς ο τραγικός Giussy Farina, ο προηγούμενος πρόεδρος, είχε φέρει την ομάδα στο χείλος του γκρεμού... Οι πρώτες κινήσεις του Silvio ήταν να οργανώσει τεχνοκρατικά την ομάδα, ώστε να μπορέσει να φέρει εις πέρας και τη δύσκολη οικονομική διαχείριση μιας σχεδόν χρεωκοπημένης ομάδας: ήθελε η ομάδα να λειτουργεί και να διοικείται σαν μία μεγάλη επιχείρηση, χωρίς τίποτε να αφήνεται στην τύχη, χωρίς τίποτε να περνάει απαρατήρητο και χωρίς τίποτε να θυμίζει την ανοργανωσιά που επικρατούσε στα πέτρινα χρόνια 1980-1986...

 (Arrigo και Silvio σε στιγμές οικογενειακής ευτυχίας...)

Έτσι έβαλε μέσα στην ομάδα άτομα της απολύτου εμπιστοσύνης του, άτομα που δούλευαν γι' αυτόν στις υπόλοιπες επιχειρήσεις του, τηλεοπτικές, χρηματιστηριακές κλπ, μεταξύ των οποίων και ο Adriano Galliani... Εφάρμοσε στη Μίλαν νέες τακτικές και μεθόδους management, marketing και διοίκησης του συνολικού "οικοδομήματος", από τον τελευταίο υπάλληλο του Milanello μέχρι την κορυφή... Γενικά, συμμάζεψε το μπάχαλο και οργάνωσε την ομάδα έτσι ώστε να λειτουργεί σαν καλοκουρδισμένη μηχανή, όπως μια καλά οργανωμένη εταιρεία...

 (τα πρώτα αποκτήματα του Silvio, σεζόν 86-87, με τον προπονητή Nils Liedholm)

Αγωνιστικά, οι πρώτες κινήσεις ήταν o Massaro, o Donadoni, o Bonetti, o Galderisi και ο τερματοφύλακας Givanni Galli, την σεζόν 86-87, πρώτη σεζόν με Silvio στην προεδρία. Ο Silvio κρατάει τον Nils Liedholm ως προπονητή, όμως την άνοιξη η ομάδα βρίσκεται σε δύσκολη θέση, διακινδυνεύοντας τη θέση που οδηγεί στο ΟΥΕΦΑ, και ο Silvio αναθέτει την ομάδα στον Fabio Capello, ο οποίος οδηγεί την ομάδα στην προνομιούχο 5η θέση (που κατακτήθηκε σε αγώνα μπαράζ με την ισόβαθμη στην 5η θέση, Sampdoria, στο ουδέτερο Communale του Τορίνο, 1-0 με γκολ του Massaro στην παράταση).

 (Μάϊος 1987, η κεφαλιά-γκολ του Massaro στο μπαράζ με τη Sampdoria, για την έξοδο στο Κύπελλο ΟΥΕΦΑ)

Καλά όλα αυτά και να ζήσουμε να τα θυμόμαστε, όπως και την επόμενη σεζόν, πρώτη του Arrigo Sacchi. Στην ομάδα καταφτάνουν οι Gullit, Van Basten, Ancelotti, Colombo και προωθείται στην 1η ομάδα ο Billy Costacurta, από την Primavera... Μπαίνουν οι πρώτες βάσεις για την ανάπτυξη του (αργότερα φημισμένου) Milan Lab, με την εφαρμογή νέων καινοτόμων μεθόδων προπόνησης, φυσικής κατάστασης και αποθεραπείας. Ο Arrigo Sacchi, "προφήτης" της άμυνας ζώνης, του τεχνητού offside, του ολοκληρωτικού ποδοσφαίρου με ανελέητο pressing και εκμετάλλευση των κενών χώρων χωρίς τη μπάλα, δημιουργεί μια ομάδα που σε ένα μόλις χρόνο κέρδισε το scudetto και αμέσως μετά 2 συνεχόμενα Πρωταθλητριών και δύο Διηπειρωτικά...

(la squadra perfetta...)

 

ΟΜΩΣ, παρόλη την τεχνοκρατική μανία και οργάνωση των πάντων μέχρι και την τελευταία λεπτομέρεια, εκείνη η μεγάλη ομάδα περιλάμβανε παίκτες-κλειδιά που η παρουσία τους εκεί οφειλόταν καθαρά στην τύχη, σε διάφορες συμπτώσεις και τελικά στην ίδια τη μοίρα... Ας δούμε σήμερα ορισμένους βασικούς συντελεστές εκείνης της ομάδας, συμπεριλαμβανομένων των Silvio και Sacchi, οι οποίοι δεν θα ήταν καν σε εκείνη τη Μίλαν, ΑΝ είχαν ή ΑΝ δεν είχαν συμβεί διάφορες συμπτώσεις… Και ίσως δεν υπήρχε κάν εκείνη η Μιλαν, la squadra perfetta, η τέλεια ομάδα... Αυτό το περίφημο «ΑΝ», που το έκανε ταινία και ο Παπακαλιάτης… Λίγοι είναι αυτοί που γνωρίζουν ή θυμούνται ότι:

1) ΑΝ ο Baresi… ο ίδιος ο Franco Baresi θα μπορούσε να ανήκει στην Ίντερ, όπου έπαιζε ο αδερφός του, αν η Ιντερ δεν τον είχε απορρίψει ως μή εξελίξιμο (!) το 1978, όταν δοκιμάστηκε εκεί σε εφηβική ακόμη ηλικία... Οι nerazzuri κράτησαν τον αδερφό του, Beppe Baresi... Eπίσης, ο πρώην πρόεδρος Giussy Farina, λίγο πριν εξαφανιστεί κάτω από το βάρος των αβάσταχτων χρεών, είχε συμφωνήσει και στην παραμικρή λεπτομέρεια για την πώληση του Baresi στη Sampdoria, η οποία δεν ολοκληρώθηκε μόνο και μόνο επειδή ο ίδιος ο Franco εναντιώθηκε με όλες του τις δυνάμεις σε αυτή τη μεταγραφή, milanista μέχρι το κόκκαλο (γι’ αυτό ήταν, είναι, και θα είναι για πάντα ο μέγιστος capitano…)

 (Fratelli Baresi, το 1978...)

2) ΑΝ ο Ancelotti… το ίδιο ισχύει και για τον Carlo Ancelotti, όλα ήταν κανονισμένα από τον φιλοinterista πρόεδρο της Πάρμα, το 1979, ώστε ο ταλαντούχος νεαρός τότε Carlo να μετακινηθεί στην Ιντερ, όμως η καθυστέρηση των διοικούντων της Ιντερ και το αποφασιστικό μπάσιμο της Ρόμα έστειλε τον Carletto την τελευταία στιγμή στους giallorossi... και μετά από κάποια χρόνια στη Μίλαν.

 

 (Ancelotti vs Donadoni, στο Roma-Milan της σεζόν 86-87...)

4) ΑΝ ο Colombo και ο MvB… Ο τότε πρόεδρος της Ιντερ ήταν ιδιαίτερα αναποφάσιστος και αργός στα αντανακλαστικά, όσον αφορά τις μεταγραφές. Έτσι έχασε την ευκαιρία να αποκτήσει, εκτός από τον Ancelotti το 1979, και τους Angelo Colombo και Marco van Basten, οι οποίοι είχαν προταθεί στην Ιντερ πολύ πριν τους αποκτήσει η Μίλαν! Ειδικά για τον Marco, ο ολλανδός είχε προταθεί στους nerazzuri κατά τη διάρκεια μιας επίσκεψης του Ajax στο Μιλάνο, για αγώνες ποδοσφαίρου σάλας, τον Δεκέμβριο του 1982 (σεζόν που η Μίλαν ήταν εκ νέου στη Serie B, αυτή τη φορά για αγωνιστικούς λόγους). Το τουρνουά είχε διοργανώσει ο παλιός άσσος των nerazzuri και παράγοντας εκείνης της Ιντερ, Sandro Mazzola, για να δει από κοντά τον 18χρονο Marco, για τον οποίο ο ίδιος ο Johan Cruyff είχε πει στον Mazzola: «θα σου φέρω να δεις τον διάδοχό μου, τον Cruyff της δεκαετίας του ‘80». Προφανώς ο Cruyff έβλεπε άριστα, αλλά ο τότε πρόεδρος της Ιντερ φαίνεται ότι δεν έβλεπε και πολύ καλά…

 (Angelo Colombo και Marco van Basten, τη σεζόν 87-88...)

3) ΑΝ ο Giordano… Στις αρχές του 1980, η Lazio είχε ήδη συμφωνήσει με τη Μίλαν για τη μετακίνηση του Bruno Giordano στους rossoneri. Τον Μάιο όμως, μετά τον υποβιβασμό και των 2 ομάδων στη Serie B (για το γνωστό σκάνδαλο των στημένων στο οποίο εμπλέκονταν η μισή Ιταλία...), και την μετακίνηση του Giordano στη Νάπολι (καθώς δεν ανεχόταν να παίξει στη Serie B), η Lazio έπρεπε να δώσει άλλον παίκτη στη Μίλαν, που μετά τον υποβιβασμό είχε μείνει ξεκρέμαστη χωρίς τον Giordano: ο παίκτης αυτός ήταν ένας ταλαντούχος νεαρός ακραίος back, που τότε ήταν γνωστός μόνο για τη μεγάλη μύτη του... το όνομά του ήταν Mauro Tassotti και από τότε είναι ακόμη στο Milanello, μετά από 35 χρόνια...

 (Mauro Tassotti, με τη φόρμα της σεζόν 81-82...)

 

5) ΑΝ ο Gullit… Η Juventus έπρεπε να βρει τον διάδοχο του Platini, και είχε ήδη κλείσει τον Ruud Gullit. Όμως επειδή είχε ήδη 2 ξένους και εν αναμονή της επόμενης σεζόν όταν θα επιτρέπονταν και 3^ος ξένος στις ιταλικές ομάδες, ήθελε να δώσει τον ολλανδό δανεικό στην Αταλάντα για 1 χρόνο. Αυτή η προοπτική δεν άρεσε καθόλου στον Ruud, κι έτσι η μεταγραφή χάλασε. Την επόμενη σεζόν ο Silvio «άδειασε» τα ταμεία του για να φέρει τον Gullit στο Μιλάνο… με τα γνωστά αποτελέσματα…

 (the Predator...)

 

6) AN o Marco van Basten… μετά την ολιγωρία της Ιντερ να αποκτήσει τον τεράστιο ολλανδό το 1982 σε ηλικία 18 ετών, ήρθε και η σειρά της Fiorentina να χάσει τον MvB κυριολεκτικά μέσα από τα χέρια της: ο πρόεδρος της Fiorentina είχε ήδη το συμβόλαιο (υπογεγραμμένο) στα χέρια του, όμως ο τότε τεχνικός διευθυντής των Viola ξέχασε (!) και δεν πρόλαβε να το καταθέσει στη Lega Calcio, και το συμβόλαιο έμεινε στο συρτάρι του, για να δείχνει στις επόμενες γενιές ως που μπορεί να φτάσει η ανθρώπινη βλακεία. Έτσι ο ολλανδός έμεινε ακόμη μια σεζόν στον Ajax και την επόμενη χρονιά κατέληξε στο Milanello…

 (87-88, ο "ιπτάμενος Ολλανδός" σε προπόνηση...)

 

7) ΑN ο Silvio… ο ίδιος ο Berlusconi, στην πρώτη του προσπάθεια να αγοράσει τη Μίλαν, αηδιασμένος από τις παλινωδίες του Giussy Farina και τις κουτοπόνηρες τακτικές του πρώην προέδρου της Μίλαν, ο οποίος προσπαθούσε να του φορτώσει όλα τα χρέη της ομάδας, στράφηκε προς την Ιντερ, αν και προερχόταν από οικογένεια milanisti… όμως ο τότε πρόεδρος της Ιντερ (αυτός ο τύπος που είπαμε ότι ήταν αναποφάσιστος), δε δέχτηκε να πουλήσει το πλήρες πακέτο αλλά πρότεινε στον Silvio να μπει με ένα μειοψηφικό ποσοστό στην ομάδα… Όμως ο Silvio ήθελε να είναι το απόλυτο αφεντικό σε μια ομάδα, κι έτσι ξαναστράφηκε στη Μίλαν, η οποία στο μεταξύ είχε φτάσει στο απροχώρητο κι έτσι η γενική κατακραυγή και λαϊκή απαίτηση κατά του Farina, έφερε την ομάδα στα χέρια του Berlusconi πολύ πιο εύκολα από την πρώτη φορά που προσπάθησε…

 (Maldini, Silvio, Galli και Gullit πανηγυρίζουν το 11ο scudetto, τον Μάϊο του 1988...)

8) AN ο Sacchi… σεζόν 86-87, η πρώτη του Silvio: ο Arrigo ως προπονητής της Parma κατάφερε να κερδίσει 2 φορές τη Milan μέσα στο San Siro, μία για το πρωτάθλημα και μία για το Coppa Italia. Αυτό προκάλεσε τον θαυμασμό του Berlusconi, ο οποίος εκτιμώντας αυτούς που έχουν τον χαρακτήρα του νικητή (όπως ο ίδιος), και πιστός στην τακτική του να αγοράζει αυτούς που τον έχουν κερδίσει (θεωρώντας ότι αφού τον κέρδισαν, είναι άξιοι να γίνουν συνεργάτες του), και μετά από ένα προσωπικό ραντεβού στο οποίο διαπίστωσε ότι ο Arrigo εχει την ίδια παθολογική εμμονή για επιτυχία (όσο και ο Silvio), κάνει τα πάντα για να φέρει τον Sacchi στο Μιλάνο. Αποστολή πολύ δύσκολη: ο Arrigo είχε ήδη δώσει τον λόγο του στον πρόεδρο της Fiorentina, ότι θα πάει την επόμενη σεζόν στη Φλωρεντία, και σκόπευε να τον κρατήσει. Τελικά, μετά από ασφυκτικές πιέσεις και αφού ανάγκασαν τον Sacchi να κάνει αναστροφή με το αυτοκίνητο ενώ ήδη οδηγούσε προς τη Φλωρεντία (είχε στείλει αυτοκίνητα ο Silvio να τον σταματήσουν, όταν έμαθε ότι ο Sacchi ήταν καθοδόν για να υπογράψει με τους Viola!), o καραφλός τύπος με τα φιμέ Ray-Ban κατέληξε στο Milanello και άλλαξε την ιστορία της Μίλαν, αλλά και τη δική του…

 (Como, Μάϊος 1988: μαθηματική κατάκτηση του 11ου scudetto και ο Arrigo στα χέρια των παικτών του...)

Σταματάμε εδώ με τα «ΑΝ» που αφορούν τους κύριους συντελεστές εκείνης της ομάδας… Θα επανέλθουμε με νέα «ΑΝ», που θα αφορούν αυτή τη φορά ορισμένες κομβικές καταστάσεις ή συγκεκριμένα κομβικά ματς εκείνης της περιόδου, όπου ΑΝ γινόταν ή ΑΝ δεν γινόταν κάτι από αυτά που έγιναν, τότε τα πράγματα θα ήταν αλλιώς… και εκείνη η μυθική ομάδα ίσως να μην είχε υπάρξει ποτέ… ΑΝ η μοίρα είχε παίξει διαφορετικό παιχνίδι… Και όταν παίζει η μοίρα, παίζει απρόβλεπτα, χωρίς σύστημα, χωρίς pressing και χωρίς τεχνητό offside… Μέχρι τότε:

FORZA MILAN