MILAN - UDINESE Story...

MILAN-UDINESE: Προϊστορία

Με γηπεδούχο τη Μίλαν, οι δύο ομάδες έχουν βρεθεί αντιμέτωπες 40 φορές, σε ολόκληρη την ιστορία τους, για την 1^η κατηγορία του ιταλικού πρωταθλήματος, όμως κανένα από αυτά τα παιχνίδια δεν έπεσε στην 13^η αγωνιστική όπως συμβαίνει φέτος. Ας δούμε μια γενικότερη εικόνα από όλα τα ματς…

 

Στα 40 αυτά ματς, η γηπεδούχος Μίλαν έχει 22 νίκες, 14 ισοπαλίες και 4 ήττες. Ο αριθμός των ισοπαλιών θεωρείται σχετικά μεγάλος, με αντίπαλο μια ομάδα που δεν ήταν ανήκε ποτέ στις «μεγάλες» του campionato. Το πρώτο ματς Milan-Udinese έγινε τη σεζόν 1922-1923 (1-1). Από τότε, πέρασαν πολλά χρόνια μέχρι να ξανασυναντηθούν, τη σεζόν 1950-1951. Γενικά η Udinese απουσίαζε από τη Serie A για μεγάλα χρονικά διαστήματα. Σταθερή παρουσία στην 1^η κατηγορία είχε τη δεκαετία του ’50 και του ’80, ενώ από το 1995 μέχρι σήμερα δεν έχει λείψει καμία σεζόν… Σε αυτό το διάστημα πάντως (1995-2014), η Μίλαν μετράει 13 νίκες, 3 ισοπαλίες και 3 ήττες… Αξίζει να αναφερθεί ότι για 7 συνεχόμενες σεζόν (2004-2011) στα ματς Milan-Udinese κυριολεκτικά «έβρεχε γκολ», με τα σκορ κατά σειρά να είναι 3-1, 5-1, 2-3, 4-1, 5-1, 3-2 και 4-4! Γενικά, συνήθως μπαίνουν αρκετά γκολ στις αναμετρήσεις με την Udinese στο San Siro…

Ας δούμε τώρα μερικά παιχνίδια ανάμεσα στις 2 ομάδες, που παρουσιάζουν ένα σχετικό ενδιαφέρον…

MILAN – INTER: Τι είδε ο γιαπωνέζος?

MILAN - INTER: post-game

Ο φίλος μας ο γιαπωνέζος θα επισκέπτεται το San Siro σε κάθε μεγάλο ματς, και θα μας λέει τι είδε και τι άκουσε… Ας μάθουμε τι είδε στο χθεσινό Derby della Madonnina…

  

Τι είδε ο γιαπωνέζος?

Ο γιαπωνέζος λοιπόν, είδε το San Siro «γεμάτο» για ένα ακόμη «μεγάλο ματς», και άλλη μια ντροπιαστική εμφάνιση του τσούρμου που ο Galliani αποκαλεί «ομάδα». Είδε τη Μίλαν να παίζει παθητικά στο μεγαλύτερο διάστημα του αγώνα, και μόνο στο τέλος να αποφασίζει να κυνηγήσει τη νίκη, κυρίως λόγω ενστίκτου επιβίωσης κάποιων παικτών και όχι λόγω «αλλαγής τακτικής». Στο υπόλοιπο διάστημα ήταν ξεδιάντροπα κλεισμένη πίσω από τη σέντρα και συχνά μέσα στην περιοχή της, αφήνοντας κάτι που θύμιζε Ίντερ να πάρει την πρωτοβουλία. Το αποτέλεσμα ήταν ένας τύπος ονόματι Obi (από το «Star Wars»?) να προσθέσει το όνομά του στη λίστα των άμπαλων που έχει σκοράρει σε derby, τιμωρώντας τη δειλία της ομάδας του Inzaghi. Μια δειλία σε ένα derby απέναντι σε μια ομάδα που έχει τα ίδια χάλια με τα δικά μας, και που το λιγότερο που θα περιμέναμε ήταν να δούμε μια Μίλαν επιθετική και «διαβολική», όπως το πολύ ωραίο coreo της Curva Sud… Μάταια όμως…

 

 το ζήσαμε κι αυτό, να δούμε αρχηγό τον κομμωτή...

 

Παραδόξως, αυτό το μπουλούκι άναρχης τσαπατσουλιάς που φορούσε τις κοκκινόμαυρες φανέλες, παίζοντας κάτι που δυσκολεύεσαι να το χαρακτηρίσεις «ποδόσφαιρο», με γιόμες και μπουρδουκλωμένα γιουρούσια,  με τις φλύαρες κινήσεις του Menez και του Faraone, με την μυρωδιά του Torres, κατάφερε πάραυτα να φτάσει σε κάποιες περιπτώσεις μπροστά από την αντίπαλη εστία. Χωρίς αποτέλεσμα ωστόσο, καθώς στην κυριότερη από αυτές τις ευκαιρίες ο Φαραώ βρέθηκε μόνος απέναντι στον Handanovic, αλλά αντί να διαλέξει γωνία απέναντι σε τερματοφύλακα που είχε ήδη πέσει, προτίμησε να πλασάρει ψηλά και κατάφερε να πετύχει το οριζόντιο δοκάρι, ενώ στην τελευταία ευκαιρία η μπάλα βρέθηκε μπροστά στον Poli στο κέντρο της περιοχής. Και εδώ μπαίνει το φιλοσοφικό ερώτημα: Θα μπορούσε κάποιος με το όνομα Poli να κρίνει το derby με ένα απλό σουτάκι μέσα από την περιοχή? Φυσικά και όχι! Αντί γι’ αυτό το απλό σουτάκι, κατάφερε να μπουρδουκλωθεί μόνος του, χάνοντας την τελευταία ευκαιρία να κερδίσουμε αυτόν τον αγώνα…

 

 το πανέμορφο γκολ του Menez...

MILAN-INTER Story…

Derby della Madonnina

Δεν έχει νόημα να δει κανείς την προϊστορία αυτού του αγώνα, για τον απλούστατο λόγο ότι δεν είναι απλά ένας αγώνας… Eίναι κάτι βαθύτερο από όλους τους άλλους αγώνες: είναι ο «εμφύλιος» της Λομβαρδίας, η κόντρα με αυτούς που γεννήθηκαν "μετά", που γεννήθηκαν στην «λάθος όχθη» του Naviglio, τους «αιρετικούς», τους «αλλόθρησκους», τους «ημίαιμους»… και το χειρότερο όλων: αυτούς που «αυτομόλησαν», που αν και ήταν «σάρκα εκ σαρκός» μας, διασπάστηκαν το 1908 από τη Μίλαν απλά και μόνο για να δημιουργήσουν το αντίπαλο δέος της πόλης… Με αυτούς λοιπόν, προϊστορία είναι τα πάντα, ακόμη και τα φιλικά του καλοκαιριού, γιατί ΠΑΝΤΑ και ΠΑΝΤΟΥ πρέπει να τους κερδίζουμε… επειδή MILANO SIAMO NOI !

 

 Milano Siamo Noi... Το μήνυμα σαφές, στο coreo του Milan-Inter 97-98, με τους θυρεούς της πόλης...

Σοβαρά τώρα, η προϊστορία με τη Μίλαν γηπεδούχο ξεπερνά τα 100 χρόνια και με τόσα πολλά ματς, κάθε αναφορά σε προϊστορία του αγώνα χάνει το νόημά της, δεδομένου και του ειδικού βάρους ενός τέτοιου derby. Θα μπορούσαμε να γράφουμε μια βδομάδα, αλλά στατιστικά στοιχεία με νίκες-ήττες-ισοπαλίες κλπ δεν έχουν ΚΑΜΙΑ σημασία σε αυτόν τον αγώνα. Έχει περισσότερο νόημα να δούμε κάποια συγκεκριμένα derby που για διάφορους λόγους είχαν κάποια ιδιαιτερότητα σε σχέση με τα υπόλοιπα, ή δεν θα τα ξεχάσουμε ποτέ γιατί τα ζήσαμε…

ΑΠΟΤΕΛΕΣΜΑΤΑ ΨΗΦΟΦΟΡΙΑΣ ΟΚΤΩΒΡΙΟΥ 2014

ΑΠΟΤΕΛΕΣΜΑΤΑ ΨΗΦΟΦΟΡΙΑΣ ΟΚΤΩΒΡΙΟΥ

Μετά και τη 2η φετινή ψηφοφορία, έχουμε δύο νέα πρόσωπα που πρώτευσαν στις σχετικές κατηγορίες: απονέμουμε το Χρυσό Παπούτσι Οκτωβρίου στον Keisuke Honda, και την Χρυσή Τουαλέτα Σεπτεμβρίου στον Sulley Muntari. Ο λαός «μίλησε» και ψήφισε αυτούς τους 2 ως καλύτερο και χειρότερο παίκτη για τον μήνα Οκτώβριο: …. ο Honda για MVP Οκτωβρίου, και …. ο Muntari για Χειρότερος Οκτωβρίου.

Ο ιάπωνας πράγματι έκανε αρκετά καλό Οκτώβριο και πρώτευσε με ποσοστό 49%, αν και υπήρχαν κι άλλοι που μας εξέπληξαν θετικά, όπως ο πάντα αξιόπιστος De Jong που βγήκε 2^ος (22%) και ο Bonaventura που βγήκε 3^ος (7%). Όμως ο Honda εξαργύρωσε την καλή του απόδοση και τα κρίσιμα γκολ που πέτυχε μέσα στον Οκτώβριο, γκολ που έδωσαν νίκες και βαθμούς… Δίκαια λοιπόν κατακτά τον τίτλο του MVP Οκτωβρίου, αν και δεν έδειξε να έχει σταθερότητα ως τώρα… Με την προϋπόθεση ότι θα σταθεροποιηθεί σε υψηλά επίπεδα απόδοσης, ίσως καταφέρει να κερδίσει τον τίτλο του MVP για ολόκληρη τη σεζόν… Αναμένουμε…

Αντίθετα, έγινε μεγάλη μάχη μεταξύ Muntari και DeSciglio αλλά οι περισσότεροι επιλέξατε τον Muntari ως τον Χειρότερο του Οκτωβρίου, με ποσοστό 25%. Πολύ κοντά βρέθηκε ο μικρός De Sciglio που λόγω απειρίας συνεχίζει να εκτίθεται αμυντικά σε κρίσιμες περιπτώσεις (23%). Στην tρίτη θέση (19%) ο ανεπαρκής Torres που ως τώρα θυμίζει… Matri και ελπίζουμε να ξυπνήσει γιατί αλλιώς θα μείνει κι αυτός στην ιστορία της ομάδας ως ένα ακόμη ανεπαρκές σέντερ φορ.  Πάντως ο γκανέζος ήταν κακός σε αρκετά ματς, και στον νευραλγικό χώρο του κέντρου τα λάθη του κάνουν μεγαλύτερη αίσθηση. Ειδικά από τόσο έμπειρο παίκτη περιμέναμε κάτι περισσότερο. Δεν είναι τυχαίο που το Μιλάνο έχει βουίξει από το κράξιμο που τρώει σε όλα τα μιλανέζικα site και blogs… Δίκαια λοιπόν κατακτά την Χρυσή Τουαλέτα Οκτωβρίου, και αν συνεχίσει έτσι, έχει πολλές πιθανότητες να κερδίσει την πρώτη του «Kourada d’ Oro», στο τέλος της σεζόν…

 

 

 

 

Αναμένουμε τους επόμενους: ποιοι θα είναι ο MVP και ο Χειρότερος του Νοεμβρίου? Ο μιλανέζικος λαός θα αποφασίσει, όταν έρθει η ώρα… Μέχρι τότε:

FORZA MILAN

Η ΤΥΧΗ ΕΙΝΑΙ ΠΑΝΤΑ ΜΕ ΤΟΥΣ ΔΥΝΑΤΟΥΣ… ΤΟ ΙΔΙΟ ΚΑΙ Η ΟΜΙΧΛΗ… (Μέρος Β’)

Μέρος Β’: Η τελική αναμέτρηση της 10^ης Νοεμβρίου

 

Είδαμε χθες στο Α’ Μέρος τα γεγονότα της 9^ης Νοεμβρίου, και την σωτήρια (για τη Μίλαν) ομίχλη που ανάγκασε τον γερμανό διαιτητή Pauly να αναβάλει το ματς για την επόμενη μέρα, 10 Νοεμβρίου, και ενώ οι rossoneri έχαναν 1-0 και έμοιαζαν ανήμποροι να αποτρέψουν τον επερχόμενο πρόωρο αποκλεισμό από το Κύπελλο Πρωταθλητριών…

Pre-game απαισιοδοξίας…

Μετά την αναβολή, η ομάδα αποσύρθηκε στο ξενοδοχείο για να ανασυνταχθεί, ενόψει του «τελικού» της επόμενης μέρας. Ο εκνευρισμός, παρά τη θετική εξέλιξη με την αναβολή, είναι μεγάλος. Ήδη από τα ντους των αποδυτηρίων του «Μαρακανά» ξεσπά τσακωμός ανάμεσα στον τερματοφύλακα Giovanni Galli και τον Van Basten, καθώς ο Galli κατηγορεί τον ολλανδό ότι δεν μπορεί συνέχεια να αποφεύγει να βάλει τα πόδια του σε διεκδικούμενες φάσεις. Φυσικά ο Marco, έχοντας δεχτεί από τα πρώτα λεπτά τις «περιποιήσεις» των σέρβων αμυντικών στον ευαίσθητο αστράγαλό του, και δεδομένης της γνωστής εύθραυστης κατάστασης του διάσημου αστραγάλου που του μείωσε κατά πολύ την καριέρα, κατέληξε να πηδάει πάνω από τα πόδια των αντιπάλων του σε κάθε φάση…

Στις 2 τη νύχτα, στο ξενοδοχείο, ο ανήμπορος να κοιμηθεί Sacchi καλεί στο δωμάτιό του τον έμπειρο ιταλικό «κορμό» της ομάδας του: Baresi, Ancelotti, Tassotti και Filippo Galli. Το ερώτημα που τους θέτει είναι: «τι πρέπει να γίνει για να κερδίσουμε το αυριανό ματς?». Οι 5 στηλοβάτες τις ομάδας συζητούν έντονα για κάμποση ώρα, και στο τέλος ο Sacchi πέφτει για ύπνο λίγο πιο ήσυχος απ’ ότι προηγουμένως. Το μεγάλο πρόβλημα παραμένει ο Ruud Gullit και το τράβηγμα στον μηρό: με τον ολλανδό φυσιοθεραπευτή που είχε καταφτάσει επειγόντως το πρωί από το Amsterdam, τρέχει πάνω-κάτω στον διάδρομο του ορόφου που έχει καταλύσει η αποστολή, προσπαθώντας να ξεπεράσει το πρόβλημα, κάτω από τα βλέμματα των κατάπληκτων πελατών του ξενοδοχείου. Η παρουσία του έστω και στον πάγκο είναι πλέον επιβεβλημένη, λόγω της απουσίας του Virdis που είχε δεχτεί κόκκινη κάρτα. Ο Van Basten, με την διάσημη απαισιοδοξία του, περιφέρεται μουρμουρίζοντας ότι «έχουμε ήδη αποκλειστεί από το Κύπελλο». Μέσα σε αυτή την κατάσταση, ο Sacchi μαζεύει την ομάδα και επινοεί ένα κατά φαντασίαν τηλεφώνημα του προέδρου Berlusconi: «Ο Πρόεδρος μου είπε να σας ενημερώσω πως δεν ξόδεψε τόσα χρήματα για να αποκλειστούμε από τον 2^ο μόλις γύρο του Κυπέλλου Πρωταθλητριών!» Το επιχείρημα είναι ατράνταχτο…

 

 Οι πολύ λιγότεροι tifosi που έμειναν στο Βελιγράδι και για το 2ο ματς...

Τεράστιο θέμα προκύπτει και με αρκετούς οπαδούς των rossoneri που ξαφνικά μένουν «ξεκρέμαστοι». Τουλάχιστον 200 από αυτούς είχαν ξεμείνει από χρήματα, υπολογίζοντας ότι θα μείνουν μόνο 1 μέρα στο Βελιγράδι, και τα μεσάνυχτα βρέθηκαν χωρίς ξενοδοχείο μέσα στο πολικό ψύχος. Η ομάδα όμως παρεμβαίνει καταλυτικά, και ξοδεύει 40 εκατομ. λιρέτες για να παραμείνουν και την επόμενη μέρα, σε διάφορα ξενοδοχεία. Όμως η πλειοψηφία των οπαδών αναγκάστηκε να επιστρέψει στην Ιταλία, καθώς τα νοικιασμένα τσάρτερ και πούλμαν δεν μπορούσαν να παραμείνουν περισσότερο στη Σερβία και αναχωρούσαν το πρωί της 10ης Νοεμβρίου, χάνοντας έτσι το κρίσιμο τελικό ματς. Οι λίγοι που παρέμειναν στο Βελιγράδι και έζησαν το 2^ο επικό ματς, μένοντας άφραγκοι και χωρίς αεροπλάνο επιστροφής, επέστρεψαν με γιουγκοσλάβικα πούλμαν που ναύλωσε η ομάδα…

Μονομάχοι στην αρένα του Μαρακανά…

Η ώρα της τελικής μονομαχίας φτάνει, και οι προοπτικές για τους rossoneri είναι πιο θολές από την προηγούμενη φορά, και αυτή τη φορά δεν φταίει η ομίχλη: χωρίς Virdis και Ancelotti, και με τον Gullit στον πάγκο, ο Sacchi υποχρεώνεται να ξεκινήσει βασικό τον πιτσιρικά Mannari ως παρτενέρ του Van Basten στην επίθεση, καθώς και τον επίσης «αμούστακο» Costacurta, μεταφέροντας τον Rijkaard στη θέση του Ancelotti. Το ματς είναι για σιδερένια νεύρα, το κοινό εξίσου φανατισμένο όσο και χθες, όμως από τα πρώτα λεπτά του αγώνα είναι εμφανές ότι αυτή η Μίλαν δεν έχει καμία σχέση με την χθεσινή, είναι μια μεγάλη Μίλαν: ο Maldini έχει αναλάβει τον Stojkovic, ο Baresi τον Savicevic, o Donadoni κάνει μεγάλο ματς μπροστά από τα χαφ. Ειδικά η μαεστρική εμφάνιση του Baresi σε αυτό το ματς ήταν από τις καλύτερες της καριέρας του.

 

Το γκολ-φάντασμα που όλοι είδαν εκτός από τον διαιτητή... 

ο αμυντικός ακόμη δεν έχει απλώσει το πόδι, και η μπάλα έχει ήδη περάσει τη γραμμή...

Μόλις στο 4^ο λεπτό, ξεσπά πόλεμος: σε σουτ του Mannari, χέρι του Juric, καθαρό πέναλτυ που δεν δίνεται, η φάση συνεχίζεται με συνωστισμό στην περιοχή των σέρβων και σε σουτ του Van Basten o Vasiljevic βγάζει τη μπάλα μέσα από τη γραμμή, ενώ είχε περάσει σχεδόν 1 μέτρο μέσα! 

 

 η συνέχεια της φάσης: την έχει ήδη κλωτσήσει αλλά η μπάλα είναι ακόμη μέσα...

 

Ο διαιτητής και ο βοηθός του δεν βλέπουν ή μάλλον φοβούνται να δουν το καθαρό γκολ, και αυτή τη φορά δεν έχουν καν το άλλοθι της ομίχλης. 

 

 και η πλέον αδιάσειστη απόδειξη: 1 μέτρο μέσα, και ο αμυντικός ακόμη δεν έχει ακουμπήσει τη μπάλα...

Στο 15’ δεύτερο πέναλτυ που δεν δίνεται, σε ανατροπή του Mannari από τον τερματοφύλακα Stojanovic. Η Μίλαν ήδη θα μπορούσε να είναι στο 0-2 αλλά ο διαιτητής φοβάται να αγνοήσει τη δυναμική της έδρας των 120.000 οπαδών. Στο 29’, νέο πέναλτυ που δεν δίνεται, αυτή τη φορά στον στον Rijkaard. «Ένας αυθεντικός ανίκανος» γράφουν αργότερα οι ιταλοί δημοσιογράφοι για τον Pauly. Ήταν το τελευταίο του ευρωπαϊκό ματς ως διαιτητή…

Παρόλα αυτά η Μίλαν καταφέρνει να προηγηθεί, με την αριστοτεχνική κεφαλιά του Van Basten στο 34’, μετά από σέντρα-διαβήτη του Donadoni. 

 

 το 0-1 από τον Marco...

Όμως 4 λεπτά αργότερα, έρχεται η ισοφάριση, μετά από θεαματική ενέργεια σε συνεργασία των δύο αστεριών του Αστέρα, πάσα Savicevic και εκτέλεση Stojkovic. 1-1, όπως και στο ματς του Μιλάνο…

Μετά την ισοφάριση των σέρβων, το ματς παίρνει γρήγορο ρυθμό, οι σέρβοι πιέζουν, μια κόλαση σε θερμοκρασία -5 υπό το μηδέν, το Μαρακανά ασφυκτικά γεμάτο αδημονεί για το 2^ο σερβικό γκολ, οπαδοί σχεδόν σε αμόκ με ποδοβολητά και ιαχές δημιουργούν την ίδια ατμόσφαιρα με την προηγούμενη μέρα. Οι παίκτες του Αστέρα παίρνουν το μήνυμα και αγριεύουν: το ματς γίνεται ροντέο…

Οι δύσκολες στιγμές του Donadoni…

Το κακό δεν αργεί να γίνει, 3 μόλις λεπτά πριν τη λήξη του πρώτου ημιχρόνου: σε βίαιη σύγκρουση μεταξύ Vasiljevic και Donadoni, μια σύγκρουση στην οποία ο σέρβος μπήκε με κινήσεις kickboxing, ο Donadoni  μετά την εγκληματική αγκωνιά του σέρβου στο κεφάλι, πέφτει με το πηγούνι στο παγωμένο έδαφος, ήδη αναίσθητος από τη σύγκρουση πριν καν ακουμπήσει το χόρτο, σπάζοντας την κάτω γνάθο και μένοντας 5 λεπτά χωρίς να αναπνέει, με τα μάτια γυρισμένα. 

 οι τραγικές στιγμές που ο Donadoni ήταν αναίσθητος...

5 λεπτά άπνοιας και τρόμου, οι υπόλοιποι παίκτες της Μίλαν καλύπτουν το πρόσωπό τους με τα χέρια, ο Maldini με τον Costacurta ξεσπάνε σε κλάματα αγκαλιασμένοι, όλοι νομίζουν ότι ο Roberto έχει πάθει κάτι πολύ σοβαρό… 

 

Ο Donadoni μένει για ώρα στο χόρτο ακίνητος και αναίσθητος, και μετά από λίγο με ασθενοφόρο διακομίζεται στο νοσοκομείο του Βελιγραδίου. Η διάγνωση βαριά αλλά και καθησυχαστική: κρανιακό τραύμα και σπασμένη γνάθος. Επιστρέφει στο Μιλάνο με ιδιωτικό αεροσκάφος και στα γήπεδα μετά από 2 μήνες…

 

 ο άτυχος Donadoni μεταφέρεται στο νοσοκομείο...

Όλα για όλα…

Μετά το σοκ του Donadoni, στο ημίχρονο ο Sacchi αποφασίζει να ρισκάρει: βάζει τον Gullit στη θέση του άτυχου Roberto, με όλο το γήπεδο να υποδέχεται τον ολλανδό κραυγάζοντας «vaffanculo» σε άπταιστα ιταλικά. Οι σέρβοι απαντούν με την είσοδο του Prosinecki, επίσης μεγάλου ταλέντου της γιουγκοσλαβικής σχολής. Οι ιταλοί παίζουν καλύτερα και πιο παθιασμένα από την προηγούμενη μέρα, όλοι παίζουν και για τον Donadoni. Το σκορ παραμένει 1-1 στα 90 λεπτά, κι έτσι οι δύο ομάδες οδηγούνται σε παράταση. Παίκτες και οπαδοί είναι εξαντλημένοι, το κρύο αφόρητο, ένα ματς που διαρκεί ήδη 2 μέρες και δεν έχει τελειώσει ακόμα. Μόνο αξιοσημείωτο μια αδύναμη κεφαλιά του Mannari στο 2^ο μισό της παράτασης, και μικροευκαιρίες με τους Gullit και Van Basten. Ούτε στην παράταση δεν τελειώνει το εφιαλτικό ματς, αλλά οδηγείται στη ρώσικη ρουλέτα των πέναλτυ…

 

 ο Stojanovic αποκρούει εντυπωσιακά χτύπημα φάουλ του Gullit...

Είναι η ώρα των πνευματικά και ψυχικά δυνατών, ο Sacchi ψάχνει να βρει αυτούς που θα χτυπήσουν τα πέναλτυ, ψάχνει στο βλέμμα αυτούς που είναι διαθέσιμοι να σηκώσουν το βάρος: όμως και ο πιτσιρικάς τότε Costacurta σηκώνει το χέρι, δεν φοβάται κανείς. Είναι ακριβώς η στιγμή που βγαίνει στην επιφάνεια η διαφορά ποιότητας και η καρδιά του πρωταθλητή. Stojkovic, Baresi, Prosinecki και Van Basten ευστοχούν στα 4 πρώτα, όμως στο 5^ο ο Giovanni Galli, αν και είχε πέσει ήδη αριστερά, αποκρούει ενστικτωδώς με το πόδι το πέναλτυ του Savicevic που είχε σουτάρει στο κέντρο. 

 

 με το πόδι την τελευταία στιγμή ο Galli καταφέρνει να αποκρούσει...

Ευστοχεί και ο Evani, αλλά ακολουθεί το δεύτερο "θαύμα" του Galli, καθώς αποκρούει το πέναλτυ του Mrkela! Είναι η σειρά του Rijkaard για το κρίσιμο πέναλτυ: στο Μαρακανά δεν πετάει ούτε μύγα, και επικρατεί νεκρική ησυχία, καθώς ακόμη και οι φανατισμένοι οπαδοί του Αστέρα έχουν παγώσει από το κρύο και την απογοήτευση, σε ένα ματς που φαινόταν «δικό τους». O Rijkaard είναι ο κατάλληλος άνθρωπος για τέτοιες στιγμές, ένας παίκτης διάσημος για το κρύο αίμα και την ψυχραιμία του, με αργό σαδιστικό βήμα πλησιάζει στην μπάλα. Το πέναλτυ αυτό φάνηκε ότι κράτησε 1 ώρα…

 

 

Μέσα. Λύτρωση. Τιτάνια πρόκριση που κατακτήθηκε με αίμα. Όλοι αφιερώνουν την πρόκριση στον άτυχο Roberto Donadoni, ο οποίος όταν μαθαίνει για την πρόκριση, ξεσπάει σε κλάματα...

Vaffanculo Βελιγράδι… Grazie ομίχλη!

Η μυστηριώδης αυτή ομίχλη θεωρείται ίσως το πιο κρίσιμο σημείο εκείνης της ευρωπαϊκής πορείας: αν δεν είχε προκύψει, κατά 99% η Μίλαν θα είχε αποκλειστεί στο ματς της 9^ης Νοεμβρίου, και δεν θα είχαν επακολουθήσει οι δύο τιτανομαχίες με τη Ρεάλ στα ημιτελικά (με το επικό 5-0 του San Siro), ούτε φυσικά το 3^ο Πρωταθλητριών στον τελικό με τη Steaua στο Camp Nou, ούτε  το Διηπειρωτικό στο Τόκυο τον Δεκέμβριο του 1989. Κατά πάσα πιθανότητα δεν θα είχε συνέχεια εκείνη η ομάδα, ίσως ο Silvio να είχε απογοητευτεί και να είχε διώξει τον Sacchi, και πιθανότατα η «squadra perfetta» να μην είχε υπάρξει ποτέ. Ούτε ο μύθος εκείνης της Μίλαν, και φυσικά ούτε αυτό το άρθρο…

Arrivederci

FORZA MILAN !

Η ΤΥΧΗ ΕΙΝΑΙ ΠΑΝΤΑ ΜΕ ΤΟΥΣ ΔΥΝΑΤΟΥΣ… ΤΟ ΙΔΙΟ ΚΑΙ Η ΟΜΙΧΛΗ… (Μέρος Α’)

Μέρος Α’: Η σωτήρια ομίχλη της 9^ης Νοεμβρίου 1988

 

Είχαμε γράψει τον προηγούμενο μήνα για τις συμπτώσεις και τις συγκυρίες που αφορούσαν τη Μίλαν του Arrigo Sacchi και που βοήθησαν να δημιουργηθεί η μεγάλη εκείνη ομάδα. Κυρίως είδαμε τα παιχνίδια της μοίρας σχετικά με την έλευση στην ομάδα ορισμένων εκ των βασικών της στελεχών, συμπεριλαμβανομένων των Silvio και Arrigo, δηλαδή τις συμπτώσεις σε ατομικό επίπεδο, καθώς οι περισσότεροι από αυτούς για τους οποίους μιλήσαμε κατέληξαν στην ομάδα σχεδόν από τύχη ή λόγω συγκεκριμένων συγκυριών. Όμως η μοίρα έπαιξε και συγκεκριμένα «παιχνίδια» σε συνολικό επίπεδο, που αφορούσαν καταστάσεις ή συγκυρίες για ολόκληρη την ομάδα. Ας δούμε μία από αυτές, μία από τις σημαντικότερες και πιο κρίσιμες, με αφορμή τη σημερινή ημερομηνία της 9^ης Νοεμβρίου…

SAMPDORIA-MILAN Story...

 Προϊστορία αγώνων με Sampdoria στη Γένοβα...

56 φορές έχουν αναμετρηθεί οι δύο ομάδες στη Γένοβα, σε ολόκληρη την ιστορία τους, για την 1^η κατηγορία του ιταλικού πρωταθλήματος (από το 1946 που ιδρύθηκε η Samp), και άλλη 1 στη Serie B, τη σεζόν 80-81: συνολικά 57 φορές, εκ των οποίων οι rossoneri αντιμετώπισαν τους blucerchiati στο «Marassi-Luigi Ferraris» σε ματς campionato (εξαιρούνται τα ματς Coppa Italia), όμως κανένα από αυτά τα παιχνίδια δεν έπεσε στην 11^η αγωνιστική, όπως τυχαίνει φέτος. Έτσι, ας δούμε μια γενικότερη εικόνα από όλα τα ματς…

Στα 57 αυτά ματς, η Μίλαν έχει 21 νίκες, 19 ματς έληξαν ισόπαλα ενώ σε  17 ματς κέρδισε η γηπεδούχος Sampdoria. Το πρώτο ματς έγινε για τη σεζόν 1946-1947 (νικήτρια η Samp με 2-1). Το μεγαλύτερο σερί θετικών αποτελεσμάτων για τη Μίλαν σημειώθηκε από τη σεζόν 63/64 έως τη σεζόν 72/73, για 9 συνεχόμενες σεζόν δηλαδή οι rossoneri έφευγαν από τη Γένοβα με νίκη ή ισοπαλία: 6 νίκες (οι 4 συνεχόμενες) και 3 ισοπαλίες. Αντίστοιχα, το μεγαλύτερο σερί θετικών αποτελεσμάτων για τη Sampdoria σημειώθηκε από τη σεζόν 76/77 έως τη σεζόν 90/91, όταν σημειώθηκαν 7 ισοπαλίες και 3 νίκες των blucerchiati (σε 10 αγώνες καθώς κάποιες σεζόν η Samp έπαιζε στη serie B)… Αξιοπερίεργο είναι το γεγονός ότι από τις 17 νίκες της Samp, στις 11 το σκορ ήταν το ίδιο (2-1)!

Η μεγαλύτερη νίκη για τη Μίλαν ήταν το 0-5 της σεζόν 2007-2008, επίσης μεγάλες νίκες σημειώθηκαν και τις σεζόν 72/73 (1-4) και 74/75 (2-4), ενώ άλλες 5 φορές το σκορ έληξε 0-3 υπέρ των rossoneri. Αντίστοιχα, μεγάλες νίκες για τη Samp σημειώθηκαν τις σεζόν 86/87 (3-0) και 95/96 (3-0)…

Συνεπώς η προϊστορία στο ματς Samp-Milan είναι αρκετά μεγάλη, οπότε ας δούμε τι έγινε από τη σεζόν 2003-2004, όταν η Sampdoria ανέβηκε και πάλι στη Serie Α μετά από 4 χρόνια που ήταν στη Β (1999-2003)… Από το 2003 έως και σήμερα, η Μίλαν μετράει 4 νίκες, 3 ισοπαλίες και 3 ήττες στα ματς του «Luigi Ferraris». Συμπτωματικά, και τις 3 φορές που η Μίλαν ηττήθηκε, το σκορ ήταν 2-1, το αγαπημένο σκορ της Samp όταν μας κερδίζει στη Γένοβα. Ας δούμε τι έγινε σε αυτά τα παιχνίδια…

2003-2004: Sampdoria-Milan 0-3

Με τα γκολ των Tomasson και Shevchenko (2), η Μίλαν περνάει ένα εύκολο βράδυ στη Γένοβα, σε μια σεζόν που γενικά ήταν ασταμάτητη και έφτασε στο 17^ο scudetto…

2004-2005: Sampdoria-Milan 0-1

Πιο δύσκολα αυτή τη φορά, με το γκολ του Shevchenko, οι rossoneri παίρνουν για 2^η συνεχόμενη σεζόν το διπλό στο «Luigi Ferraris»…

2005-2006: Sampdoria-Milan 2-1

Αν και προηγήθηκε με το γκολ του Gilardino, η Μίλαν δεν καταφέρνει να πάρει ούτε βαθμό, καθώς οι blucerchiati γύρισαν το ματς με τα γκολ των Bonazzoli και Tonetto…

2006-2007: Sampdoria-Milan 1-1

Ισοπαλία αυτή τη φορά, καθώς στο γκολ του Bonazzoli απάντησε ο Kaladze στο τέλος (84^ο)…

 

2007-2008: Sampdoria-Milan 0-5

Το μεγαλύτερο σε έκταση διπλό της Μίλαν στη Γένοβα, ματς στο οποίο σκόραρε μέχρι και ο ταλαίπωρος Gourcuff… Τα υπόλοιπα γκολ πέτυχαν οι Kaka’, Gilardino (2) και Seedorf. Αξιοσημείωτο είναι ότι όλα τα γκολ μπήκαν στο 2^ο ημίχρονο…

2008-2009: Sampdoria-Milan 2-1

Και πάλι ήττα με το «σύνηθες» 2-1, καθώς η Μίλαν δεν είχε απάντηση στα γκολ του μαλακισμένου (ένα είναι το μαλακισμένο!) και του Pazzini, και το μόνο που κατάφερε ήταν να μειώσει σε 2-1 στο 80^ο λεπτό, με τον Pato…

2009-2010: Sampdoria-Milan 2-1

Επανάληψη του σκορ της προηγούμενης σεζόν, καθώς και πάλι η Μίλαν χάνει το ματς με 2-1, με τη διαφορά ότι αυτή τη φορά προηγήθηκε με τον Borriello στο 1^ο ημίχρονο. Όμως οι blucerchiati κατάφεραν να γυρίσουν το ματς στο 2^ο ημίχρονο, συμπτωματικά με τους ίδιους σκόρερ: το μαλακισμένο (ένα είναι το μαλακισμένο!) και τον Pazzini, (το γκολ του Pazzo στο 92^ο λεπτό!)…

 

2010-2011: Sampdoria-Milan 1-1

Επιστροφή στις ισοπαλίες μετά από 3 σεζόν, με το τελικό 1-1 να διαμορφώνεται με τα γκολ του Robinho (στο 1^ο ημίχρονο) και του συνήθη ύποπτου Pazzini (στο 2^ο ημίχρονο). Παραδόξως η Μίλαν αγωνίστηκε με τη μαύρη φανέλα (3η εμφάνιση) κάτι που είχε γίνει μόνο άλλη μία φορά με αντίπαλο τη Samp, τη σεζόν 96-97...

 

2012-2013: Sampdoria-Milan 0-0

Και πάλι ισοπαλία με ένα στείρο 0-0, σε ένα ματς που κανείς δεν θα θυμάται εκτός από αυτούς που με αυτό το Χ κέρδισαν στο Στοίχημα…

2013-2014: Sampdoria-Milan 0-2

Επιστροφή στο διπλό για τη Μίλαν, που με τα γκολ του μέγιστου Ταραραμπάμ και του Rami, από ένα σε κάθε ημίχρονο, έφυγε με τους 3 βαθμούς της νίκης μετά από 4 σεζόν!

Αυτά για την προϊστορία, ελπίζουμε σε μία ακόμη νίκη σήμερα το βράδυ… Μέχρι τότε:

FORZA MILAN !