MILAN – INTER: Τι είδε ο γιαπωνέζος?

MILAN - INTER: post-game

Ο φίλος μας ο γιαπωνέζος θα επισκέπτεται το San Siro σε κάθε μεγάλο ματς, και θα μας λέει τι είδε και τι άκουσε… Ας μάθουμε τι είδε στο χθεσινό Derby della Madonnina…

  

Τι είδε ο γιαπωνέζος?

Ο γιαπωνέζος λοιπόν, είδε το San Siro «γεμάτο» για ένα ακόμη «μεγάλο ματς», και άλλη μια ντροπιαστική εμφάνιση του τσούρμου που ο Galliani αποκαλεί «ομάδα». Είδε τη Μίλαν να παίζει παθητικά στο μεγαλύτερο διάστημα του αγώνα, και μόνο στο τέλος να αποφασίζει να κυνηγήσει τη νίκη, κυρίως λόγω ενστίκτου επιβίωσης κάποιων παικτών και όχι λόγω «αλλαγής τακτικής». Στο υπόλοιπο διάστημα ήταν ξεδιάντροπα κλεισμένη πίσω από τη σέντρα και συχνά μέσα στην περιοχή της, αφήνοντας κάτι που θύμιζε Ίντερ να πάρει την πρωτοβουλία. Το αποτέλεσμα ήταν ένας τύπος ονόματι Obi (από το «Star Wars»?) να προσθέσει το όνομά του στη λίστα των άμπαλων που έχει σκοράρει σε derby, τιμωρώντας τη δειλία της ομάδας του Inzaghi. Μια δειλία σε ένα derby απέναντι σε μια ομάδα που έχει τα ίδια χάλια με τα δικά μας, και που το λιγότερο που θα περιμέναμε ήταν να δούμε μια Μίλαν επιθετική και «διαβολική», όπως το πολύ ωραίο coreo της Curva Sud… Μάταια όμως…

 

 το ζήσαμε κι αυτό, να δούμε αρχηγό τον κομμωτή...

 

Παραδόξως, αυτό το μπουλούκι άναρχης τσαπατσουλιάς που φορούσε τις κοκκινόμαυρες φανέλες, παίζοντας κάτι που δυσκολεύεσαι να το χαρακτηρίσεις «ποδόσφαιρο», με γιόμες και μπουρδουκλωμένα γιουρούσια,  με τις φλύαρες κινήσεις του Menez και του Faraone, με την μυρωδιά του Torres, κατάφερε πάραυτα να φτάσει σε κάποιες περιπτώσεις μπροστά από την αντίπαλη εστία. Χωρίς αποτέλεσμα ωστόσο, καθώς στην κυριότερη από αυτές τις ευκαιρίες ο Φαραώ βρέθηκε μόνος απέναντι στον Handanovic, αλλά αντί να διαλέξει γωνία απέναντι σε τερματοφύλακα που είχε ήδη πέσει, προτίμησε να πλασάρει ψηλά και κατάφερε να πετύχει το οριζόντιο δοκάρι, ενώ στην τελευταία ευκαιρία η μπάλα βρέθηκε μπροστά στον Poli στο κέντρο της περιοχής. Και εδώ μπαίνει το φιλοσοφικό ερώτημα: Θα μπορούσε κάποιος με το όνομα Poli να κρίνει το derby με ένα απλό σουτάκι μέσα από την περιοχή? Φυσικά και όχι! Αντί γι’ αυτό το απλό σουτάκι, κατάφερε να μπουρδουκλωθεί μόνος του, χάνοντας την τελευταία ευκαιρία να κερδίσουμε αυτόν τον αγώνα…

 

 το πανέμορφο γκολ του Menez...

Μετά από 12 ολόκληρες αγωνιστικές (3 μήνες campionato…), οι ελπίδες να δούμε κάτι διαφορετικό είναι μάλλον μάταιες, καθώς ανεξαρτήτως αποτελεσμάτων αυτή η ομάδα βγάζει κάτι το αποκρουστικό και το άρρωστο… Και φαίνεται ότι θα συνεχίσει να το κάνει μέχρι το τέλος της σεζόν. Η τακτική αναμονής, μετριοπάθειας και αμυντικογενούς ποδοσφαίρου που είδαμε χθες από τον Pippo, είναι χρήσιμη μόνο για να παίρνεις ανούσιες ισοπαλίες, όποιος κι αν είναι ο αντίπαλος. Ο ίδιος ο Pippo, αν και όλοι ξέραμε εκ των προτέρων ότι στερείται ακόμη και των ελάχιστων εμπειριών σε τέτοιο επίπεδο, έδειχνε πολύ ικανός όταν ήταν στις ακαδημίες, όμως τώρα δείχνει να μην μπορεί να τηρήσει ούτε τα βασικά, αυτά που λογικά δίδασκε στους μικρούς της Primavera: ότι το ματς κρατάει 90 λεπτά και όχι 15, ότι όταν ο αντίπαλος αλλάξει την τακτική του κατά τη διάρκεια του αγώνα πρέπει κι εσύ κάπως να αντιδράσεις, να προσαρμοστείς, ότι αν ελέγξεις το ρυθμό θα έχεις και καλύτερες πιθανότητες νίκης, ότι αν τους αφήνεις την πρωτοβουλία θα σου δημιουργούν συνεχώς επικίνδυνες καταστάσεις, ότι όσο περισσότερες ευκαιρίες δημιουργούν τόσο θα πλησιάζουν στην ισοφάριση. Πρέπει να αλλάξεις κάτι, να αντεπιτεθείς, δεν αρκεί να συγκεντρώνεις τους δικούς σου μέσα στην περιοχή για ταμπούρι. Ήταν προφανές ότι όση κωλοφαρδία και να έχεις, με τέτοια τακτική κάποια στιγμή θα το φας το γκολάκι, όπως και έγινε…

 

 

Αυτά δεν τα είδε μόνο ο γιαπωνέζος αλλά τα βλέπουμε όλοι από την αρχή της σεζόν, ο Pippo μαθαίνει «στου κασίδη το κεφάλι» και ως τώρα είναι άτολμος και παθητικός, δεν ρίσκαρε να κάνει ούτε καν την 3^η αλλαγή χθες. Για να μη μιλήσουμε για «αλλαγή τακτικής» κατά τη διάρκεια του παιχνιδιού. Δυστυχώς, έτσι δεν πάμε πουθενά…

  

Όμως εκτός από τον προπονητή, μερίδιο ευθύνης έχουν και οι παίκτες, και χθες ο γιαπωνέζος είδε:

1)      Τον Diego Lopez να αποδεικνύει ότι μπορεί να είναι μια αξιοπρεπής και αξιόπιστη λύση στη θέση του portiero, επιτέλους μετά από αρκετά χρόνια… Ειδικά στη φάση του 1^ου ημιχρόνου στο τετ-α-τετ με τον Icardi λειτούργησε άψογα, ενώ και στο 2^ο ημίχρονο ήταν αποφασιστικός ειδικά στις επικίνδυνες στιγμές αναμπουμπούλας μέσα στην περιοχή, που έφερνε η πίεση της Ίντερ… Χθες ο γιαπωνέζος τον είδε πολύ καλό…

 σωτήρια η επέμβαση στο τετ-α-τετ με τον ποζερά Icardi...

 2)      Τον Rami να είναι ένας από τους ελάχιστους που είχαν τσίπα και τσαγανό, πνεύμα νικητή, έτοιμος σωματικά και πνευματικά να παίξει ένα τέτοιο derby. Απέδειξε ότι ξέρει να μάχεται, ότι έχει αυτοπεποίθηση και θέληση, ακόμη και στις φάσεις που προωθήθηκε έδειχνε ότι ξέρει τι θέλει να κάνει, ακόμη και στο 2^ο ημίχρονο που είχε κουραστεί… Παράδειγμα για τους υπόλοιπους… Χθες ο γιαπωνέζος τον είδε πολύ καλό…

 

 από τους ελάχιστους που χθες τίμησαν τη φανέλα...

3)      Τον Mexes να αποδεικνύει ότι δεν έχει αλλάξει ούτε στο ελάχιστο, είναι ακόμη ο Mexes που όλοι λατρέψαμε: αν και αρχηγός (ζήσαμε να το δούμε κι αυτό!) δεν δίσταζε να ρισκάρει την κάρτα από τα πρώτα κιόλας δευτερόλεπτα του αγώνα, και προς το τέλος ήταν πρωτοπαλίκαρο στα ηρωικά γιουρούσια της απελπισίας, αλλά δεν ευτύχησε να δοξαστεί επιθετικά… Χθες ο γιαπωνέζος τον είδε γενικά υποφερτό, έως και καλούτσικο (δεν περίμενα ποτέ ότι θα το γράψω αυτό για τον Mexes…)

 

 "έκανες κοιλίτσα τώρα τελευταία..."

4)      Τον Zapata να αποδεικνύει ότι είναι ο θρίαμβος της Μετριότητας και ότι είναι «ή του ύψους ή του βάθους»: μετά το λάθος του στο γκολ του Obi, έκανε σωτήριο τάκλιν σε προσπάθεια του Guarin, γενικά σε αυτόν δεν παρατηρούμε καμία αλλαγή και σίγουρα καμία βελτίωση… Δεν πείθει και δεν εμπνέει εμπιστοσύνη, και μάλλον δεν πρόκειται να το κάνει ποτέ… Χθες ο γιαπωνέζος τον είδε επιεικώς μετριότατο…

 Zapatistas...

 

5)    Τον De Sciglio να είναι ακόμη «γατάκι», να παραπαίει αμυντικά καθώς και πάλι οι περισσότερες επικίνδυνες καταστάσεις προέκυψαν στην περιοχή ευθύνης του. Ανίκανος να βοηθήσει επιθετικά καθώς παίζει στη λάθος πλευρά (μάλλον για να μην παίζει ο Armero…), στο 2^ο ημίχρονο κάπως βελτιώθηκε αλλά και πάλι δεν απέφυγε τις τσαπατσουλιές, ειδικά στις συνεργασίες με τον El Sharaawy… Χθες ο γιαπωνέζος τον είδε μετριότατο…

 

 ο μικρός δεν έπεισε χθες...

 

6)    Τον Bonaventura να προσπαθεί να εκδηλώσει την όποια ποιότητα διαθέτει μέσα σε ένα σύνολο που δεν παίζει καν ποδόσφαιρο, συνεπώς μέσα στο γενικότερο χάλι του συνόλου να αυτοακυρώνεται και να εξαφανίζεται… Θα μπορούσε να προσφέρει περισσότερα, αλλά ίσως σε άλλη ομάδα ή με άλλον προπονητή, χωρίς να φταίει αυτός φυσικά… Χθες ο γιαπωνέζος δεν τον είδε καθόλου γιατί ο Jack εξαφανιζόταν μέσα στη γενικότερη αναρχία…

 

 αδικείται ο Jack, από το γενικότερο χάλι της ομάδας...

7)     Τον Essien να μην είναι αξιολύπητος όπως συνήθως, αλλά να παλεύει να φτάσει στα επίπεδα του μετρίου… Όμως η θέληση που έδειξε νικήθηκε σε αρκετές περιπτώσεις από την (λόγω ηλικίας πια) βραδύτητά του, κάτι που φάνηκε και στο γκολ του Obi. Το εκνευριστικό είναι ότι φτάσαμε στα τέλη Νοεμβρίου για να δούμε τον γκανέζο να προσεγγίζει μια μέτρια έως υποφερτή εμφάνιση… Γενικά χθες ο γιαπωνέζος τον είδε μέτριο…

 

 τουλάχιστον πάλεψε...

 8)      Τον Muntari ο γιαπωνέζος προσπαθούσε να μην τον κοιτάει γιατί πονούσαν τα μάτια του από την ανικανότητα και την επιπολαιότητα του γκανέζου, αντιστρόφως ανάλογα της εμπειρίας του… Ο χθεσινός Muntari προκαλεί αποστροφή και αποτελεί προσβολή προς την ιστορία της Μίλαν και προς το ίδιο το ποδόσφαιρο για την εγκληματική καρατιά στο πρόσωπο του Dodo. Τέτοια καρατιά δεν έχουμε δει ούτε σε αγώνα μπαράζ Γ’ εθνικής σε χώρα της Λατινικής Αμερικής. Τρομερά επιπόλαιος έως ανεπαρκής, ειδικά στη λάθος πάσα «πάρτο-βάλτο» στον Icardi στο πρώτο ημίχρονο (ευτυχώς ο Lopez έσωσε), γενικά ένα ρεσιτάλ Ανικανότητας. Χθες ο γιαπωνέζος είδε ότι όσο ο γκανέζος θα έχει τέτοια απόδοση, θα είναι από επικίνδυνος έως καταστροφικός για την ομάδα και θα ντροπιάζει τη φανέλα που φοράει…

 

 αξιοθρήνητος, επιπόλαιος, επικίνδυνος: ίσως ο 12ος παίκτης της Ίντερ χθες...

9)      Τον El Sharaawy να ξεκινάει καλά στο 1^ο ημίχρονο, και να βγάζει και την ασίστ στο γκολ του Menez. Στο 2^ο ημίχρονο όμως έμοιαζε να μπλέκεται μόνος του, ενώ οι δύο καλές ευκαιρίες για γκολ που έχασε (η μία εξωφρενική, με το δοκάρι…) ακύρωσαν ότι καλό είχε δείξει στην αρχή του ματς… Το πιο ανησυχητικό από όλα είναι ότι μετά το δοκάρι, η ψυχολογία του κυριολεκτικά έπιασε πάτο, κάτι που δεν βοηθάει την ομάδα καθόλου και θα πρέπει να το αποβάλει. Χθες ο γιαπωνέζος τον είδε γενικά μέτριο, μπορεί να προσφέρει πολύ περισσότερα…

μετά από αυτή τη χαμένη ευκαιρία, και η ισοπαλία ήταν επιτυχία...

10)  Τον Menez να αποδεικνύει τον γνωστό του χαρακτήρα «άγγελος και διάβολος ταυτόχρονα», καθώς εκτός από το γκολ, το μόνο που κατάφερε ήταν να περιπλανείται ασκόπως και τυχαίως σε όλο το γήπεδο, να κρατάει τη μπάλα 60 δευτερόλεπτα περισσότερο απ’ ότι πρέπει, με αποτέλεσμα να τη χάνει, να φλερτάρει με τη «βουτιά» όταν χρειάζεται, να είναι τσαπατσούλης… Το παιχνίδι του είναι άστατο, αλαζονικό και χαώδες, εκτός από τη φάση του γκολ, τη μοναδική που επέλεξε να ενεργήσει σε πρώτο χρόνο και δικαιώθηκε, σημειώνοντας ένα πανέμορφο γκολ… Χθες ο γιαπωνέζος τον είδε ελάχιστα καλύτερο των υπόλοιπων μέτριων παικτών, μόνο και μόνο λόγω του γκολ…

 τουλάχιστον σκόραρε...

11)  Καλώς τα cojones μας… Χθες ο γιαπωνέζος είδε ότι ο ισπανός είναι αυτό που λέμε «πρώην παίκτης», νερόβραστος και απαθής, ένα πραγματικό πτώμα στην επίθεση, άβουλος και χαμένος στον εαυτό του, χωρίς βέβαια να παραγνωρίζουμε το γεγονός ότι δεν υπάρχει κανείς που να μπορεί να τον τροφοδοτήσει αξιόπιστα με μια πάσα της προκοπής… Απομυθοποιεί μόνος του τη φήμη που κουβαλάει από τις καλές εποχές του, και αν συνεχίσει έτσι, ελάχιστα θα διαφέρει από τον Niang ή τον Matri… Χθες ο γιαπωνέζος τον είδε ανύπαρκτο… 

 

 "μήπως να γραφτώ στο τμήμα Handball?"

12)  Τον συμπατριώτη του Honda να μπαίνει στο ματς και να βγαίνει χωρίς κανείς να καταλάβει ότι είχε παίξει… Φαίνεται ότι ο καλός Honda του Οκτωβρίου ξεφούσκωσε… ίσως από το μη-ποδόσφαιρο που εφαρμόζει ο Pippo… Χθες ο γιαπωνέζος είδε τον συμπατριώτη του να είναι «μυρωδιάς»…

13)  Τον Poli να μπαίνει αλλαγή και να δικαιώνει αυτούς που τον λένε «άμπαλο», με το ανεξήγητο τσαλίμι που έκανε στο 93’, μόνος μέσα στην περιοχή των nerazzuri… Θα μπορούσε να κρίνει ένας Poli το derby? Προφανώς όχι, γιατί αν μπορούσε θα είχε σουτάρει με το αριστερό, ένα απλό γαμημένο σουτ της πλάκας, και ίσως να είχαμε το 2-1… Αντί αυτού, έκανε κάτι απροσδιόριστο, σαν τσάμικο βγαλμένο από το «Αντάμωμα των Σαρακατσαναίων» στα Περτουλιώτικα Λιβάδια, και η ευκαιρία πέταξε… Χθες ο γιαπωνέζος τον είδε και παρακαλούσε να μην τον είχε δει…

 

14)  Τον #14 ο γιαπωνέζος δεν τον είδε ποτέ, γιατί ακόμη περιμένουμε τον Pippo να κάνει την 3^η αλλαγή…

 

Τι άκουσε ο γιαπωνέζος?

  

 ο γιαπωνέζος στο San Siro...

Άκουσε το γνωστό λαμόγιο με την κίτρινη γραβάτα να κάνει τον… κινέζο, με τις γνωστές γελοίες δηλώσεις, προσπαθώντας να μας κάνει να πιστέψουμε ότι είδαμε άλλον αγώνα εμείς: δήλωσε ότι «ΑΝ ο Poli είχε σουτάρει με το αριστερό, ίσως να είχε σκοράρει» (θεόπνευστη σκέψη, πραγματικά…), και επίσης ότι «ΑΝ είχαμε κερδίσει θα ήμασταν μόλις 2 βαθμούς πίσω από την 3^η θέση» (υποκλίνομαι στο μεγαλείο αυτού του εγκεφάλου…), καθώς και «Είχαν κι αυτοί ένα δοκάρι αλλά αυτό του El Sharaawy ήταν πιο ξεκάθαρο» (πςςςςς, για Νόμπελ Φιλοσοφίας…), και τέτοια ωραία που μας έχει συνηθίσει… 

 

 "AN είχαμε Messi και CR7, θα γ.........ε και θα δέρναμε!"

 Οι δηλώσεις αυτές φυσικά έχουν την ίδια αξία με μια πορδή κάποιου που μόλις έχει φάει λαχανόσουπα, και έχουμε βαρεθεί να ακούμε πίπες εξωραϊσμού της απελπιστικής κατάστασης, στην οποία έχουν οδηγήσει την ομάδα, και στατιστικές ασυναρτησίες που αποπροσανατολίζουν σκόπιμα… 

Ο γιαπωνέζος έχει να προτείνει μία ακόμη δήλωση στον κύριο Galliani, που ίσως του χρειαστεί στο επόμενο derby ως δικαιολογία της ανικανότητας:

«Μέσα στο 2014, η Μίλαν είναι η ομάδα του Μιλάνου που έχει συγκεντρώσει τους περισσότερους βαθμούς, στα μεταξύ μας παιχνίδια με τις υπόλοιπες ομάδες του Μιλάνου!»

Πραγματικά, Adriano, εμείς και ο γιαπωνέζος φίλος μας είμαστε πολύ περήφανοι γι’ αυτό το επίτευγμα! Πρόσεχε μόνο μη λερώσεις τη γραβάτα την ώρα που θα πανηγυρίζεις αυτόν τον θρίαμβο της στατιστικής… Και προπαντός, μην πάρουν τα μυαλά μας αέρα και απαιτήσουμε καμιά 3^η θέση! Απαπαπαπαπαπα….

 

 Arrivederci, San Siro! I'll be back!

 Ο γιαπωνέζος θα είναι και πάλι μαζί μας στο επόμενο μεγάλο ματς… έως τότε:

フォルツァミラン  (= FORZA MILAN)