Η ΤΥΧΗ ΕΙΝΑΙ ΠΑΝΤΑ ΜΕ ΤΟΥΣ ΔΥΝΑΤΟΥΣ… ΤΟ ΙΔΙΟ ΚΑΙ Η ΟΜΙΧΛΗ… (Μέρος Α’)

Μέρος Α’: Η σωτήρια ομίχλη της 9^ης Νοεμβρίου 1988

 

Είχαμε γράψει τον προηγούμενο μήνα για τις συμπτώσεις και τις συγκυρίες που αφορούσαν τη Μίλαν του Arrigo Sacchi και που βοήθησαν να δημιουργηθεί η μεγάλη εκείνη ομάδα. Κυρίως είδαμε τα παιχνίδια της μοίρας σχετικά με την έλευση στην ομάδα ορισμένων εκ των βασικών της στελεχών, συμπεριλαμβανομένων των Silvio και Arrigo, δηλαδή τις συμπτώσεις σε ατομικό επίπεδο, καθώς οι περισσότεροι από αυτούς για τους οποίους μιλήσαμε κατέληξαν στην ομάδα σχεδόν από τύχη ή λόγω συγκεκριμένων συγκυριών. Όμως η μοίρα έπαιξε και συγκεκριμένα «παιχνίδια» σε συνολικό επίπεδο, που αφορούσαν καταστάσεις ή συγκυρίες για ολόκληρη την ομάδα. Ας δούμε μία από αυτές, μία από τις σημαντικότερες και πιο κρίσιμες, με αφορμή τη σημερινή ημερομηνία της 9^ης Νοεμβρίου…

Το ευρωπαϊκό ταξίδι αρχίζει σε βαλκανικό έδαφος…

Μετά το πολυπόθητο scudetto του 1988, η Μίλαν βάζει πλώρη για την ευρωπαϊκή καταξίωση, 20 χρόνια μετά τον τελευταίο της Κύπελλο Πρωταθλητριών (1969). Η ευρωπαϊκή πορεία ξεκίνησε στις 7 Σεπτεμβρίου 1988 στη Σόφια, για τη φάση των 32 της διοργάνωσης, με αντίπαλο την Βίτοσε Σόφιας (δηλαδή την Λέφκσι Σόφιας που είχε μετονομαστεί σε Βίτοσε με κρατική απόφαση, μετά από επεισόδια σε αγώνα με την CSKA Σόφιας). Στο ματς αυτό είχαμε και ελληνική παρουσία καθώς διαιτητής ήταν ο Μάκης Γερμανάκος. Με τα γκολ των Virdis και Gullit, η Μίλαν είχε ένα εύκολο απόγευμα στη βουλγαρική πρωτεύουσα, και ακόμη ευκολότερο στην επαναληπτικό του San Siro, στις 6 Οκτωβρίου: τελικό σκορ 5-2 με 4 γκολ του Van Basten και ένα του Virdis…

Το γκολ του Virdis στη Σόφια και το υπέροχο 5ο γκολ από τον MvB στο ματς του San Siro...

 

Tour στα Βαλκάνια…

Έτσι πέρασε στη φάση των 16, όπου θα αντιμετώπιζε έναν πιο ισχυρό αντίπαλο και πάλι από τα Βαλκάνια, τους σέρβους του Ερυθρού Αστέρα. Το πρώτο ματς ορίζεται στο San Siro, στις 26 Οκτωβρίου, και σε αυτό οι γιουγκοσλάβοι απέδειξαν την ποιότητά τους (νεανική ομάδα με τους τότε σχετικά άγνωστους 20χρονους Savicevic και Stojkovic, τον γνωστό μας από την ΑΕK Sabanadzovic, και άλλες καλές μονάδες). Παραδόξως η Μίλαν αγωνίστηκε με τη λευκή εμφάνιση...

Φάση από το 1ο ματς στο Μιλάνο, μπροστά στην εστία του Stojanovic...

Με πολύ καλά στημένη αμυντική λειτουργία και απέσπασαν την ισοπαλία (1-1), μεταφέροντας το άγχος στους rossoneri, για τον επαναληπτικό. Με μόλις ένα σουτ στην εστία των rossoneri, ευτύχησαν να προηγηθούν με τον Stojkovic στο 47’, αλλά ο γερόλυκος Paolo Virdis ισοφάρισε μόλις 40 δευτερόλεπτα αργότερα, στο 48’! 

 

Η ισοφάριση από τον Virdis, που απάντησε στο γκολ του Stojkovic μόλις 40'' αργότερα...

Σε αυτό το πρώτο ματς, είχαμε και σκληρό παιχνίδια κατά διαστήματα, με τους Stojkovic και Ancelotti να αρχίζουν τη «βεντέτα» μέσα στο γήπεδο (με μερικά σκληρά μαρκαρίσματα εκατέρωθεν) και να κοντεύουν να αρπαχτούν στα χέρια μέσα στη φυσούνα, στη λήξη του αγώνα. Εκεί ο σέρβος υποσχέθηκε στον Carletto ότι στο Βελιγράδι θα τον περίμενε μια «κόλαση» και ο Ancelotti απάντησε ότι «το περιμένει πως και πως»…

 Προσπάθεια του Gullit που είχε περάσει στον αγώνα αντικαθιστώντας τον Virdis...

Με όλα αυτά τα νταηλίκια και το σκορ στο 1-1, ο επαναληπτικός στο «Μαρακανά» του Βελιγραδίου απέκτησε χαρακτήρα τελικού, και όλοι περίμεναν τη Μίλαν με άγριες διαθέσεις. Η πολιτική συγκυρία δεν βοηθάει καθόλου: η Γιουγκοσλαβία βρίσκεται ήδη στα πρόθυρα του εμφυλίου πολέμου, με τον πρόεδρο Μιλόσεβιτς να ασκεί επικίνδυνη πολιτική που φούντωνε τον σέρβικο εθνικισμό. Η ένταση είναι γενικότερη, ο εμφύλιος πλησιάζει και ο κόσμος στο Βελιγράδι το νιώθει ήδη, με τον εκνευρισμό να κυριαρχεί παντού…

Η ρεβάνς…

Η μεγάλη μέρα έφτασε (9 Νοεμβρίου) και το τι περίμενε τους rossoneri φάνηκε από νωρίς: θερμοκρασία πολική, μια μικροεπίθεση στο πούλμαν της Μίλαν για το «καλοσώρισμα», αγωνιστικός χώρος-χωράφι με παγωμένο χόρτο, και γενικά μια ατμόσφαιρα κόλασης από 120.000 φανατισμένους οπαδούς του Αστέρα στις κερκίδες του «Μαρακανά». Μέσα σε τόσο πλήθος, οι 1.500 ηρωικοί οπαδοί των rossoneri μοιάζουν σαν τη μύγα μες στο γάλα, φρουρούμενοι από ισχυρή αστυνομική δύναμη. Λεπτομέρεια: τους ultras του Αστέρα διευθύνει ο γνωστός Αρκάν «ο Τίγρης», που αργότερα στον εμφύλιο έγινε διάσημος ως ηγέτης των παραστρατιωτικών σερβικών σωμάτων στις εθνοκαθάρσεις μουσουλμάνων σε Βοσνία και Κόσσοβο, και καταζητείτο ως «εγκληματίας πολέμου», ενώ φυσικά θεωρείται ήρωας για τους σέρβους. Μεγάλο μέρος των 3.000 παραστρατιωτικών του Αρκάν αντλήθηκε ακριβώς από αυτή τη μεγάλη δεξαμενή των ultras του Ερυθρού Αστέρα…

 Οι περίπου 1500 tifosi στο "Μαρακανά"...

Η υπόσχεση του Stojkovic περί «κόλασης», στα νταηλίκια με τον Ancelotti στο πρώτο ματς, είχε επαληθευτεί: ο σέρβος ήταν συνεπής στο λόγο του, και στη φυσούνα πριν την έναρξη,  έψαξε τον Carletto και του είπε «θα τα πούμε μέσα», για να εισπράξει την απάντηση «μην ανησυχείς, θα είμαι εκεί». Η κολασμένη ατμόσφαιρα έκανε εντύπωση και στον Galliani, που μπήκε στα αποδυτήρια (τα οποία δονούνταν από τις πολεμικές ιαχές των σέρβων) και παρότρυνε τους παίκτες να μην φοβηθούν το μεγάλο πλήθος: «Εκεί έξω είναι 120.000 αλλά να μην φοβηθείτε!». 

Η απάντηση του πάντα σαρκαστικού Gullit δείχνει γιατί αυτή η ομάδα έγινε πρωταθλήτρια Ευρώπης και Κόσμου: «Δηλαδή συνήθως πόσοι είναι? 90.000? Άρα οι 30.000 παραπάνω ήρθαν για να δουν εμάς!» Ο ολλανδός είχε ήδη καταλάβει ότι το ματς ήταν για πραγματικούς άντρες και όχι για παιδάκια… Δυστυχώς ο ίδιος ήταν υποχρεωμένος να το δει από τον πάγκο, λόγω μυϊκών προβλημάτων (ήταν άλλωστε γνωστό ότι είχε συνοδεύσει την ομάδα τυπικά, και δεν ήταν προγραμματισμένο να αγωνιστεί λόγω ενός τραβήγματος στον μηρό)…

Μέσα στο γήπεδο…

Το μεγάλο παιχνίδια αρχίζει: η βεντέτα μεταξύ Ancelotti και Stojkovic εκδηλώνεται μόλις στο 4^ο λεπτό, όταν ο Carletto, φορτωμένος από τους ψευτοτσαμπουκάδες του κοντού, παραλίγο να του διαλύσει τον αστράγαλο, αστοχώντας για λίγο. Το σκληρό φάουλ τιμωρήθηκε με κίτρινη κάρτα, με την οποία ο ιταλός θα έχανε το επόμενο παιχνίδι, λόγω και της κάρτας στο πρώτο ματς του San Siro... Αυτή η κάρτα αποδείχτηκε καθοριστική, όπως θα δούμε στη συνέχεια...

 

 Μονομαχία Maldini-Stojkovic στη ρεβάνς του Βελιγραδίου...

Στη συνέχεια, ο Αστέρας με τη δύναμη του αφιονισμένου κόσμου, ξεδίπλωσε όλο το ταλέντο του με ηγέτες τα δύο μικρά του φαινόμενα, Savicevic και Stojkovic. Η μεγάλη εμφάνιση του Baresi δεν αρκεί, ο Gullit μένει στον πάγκο λόγω μυϊκών προβλημάτων, και η απουσία του ηγετικού και δυνατού κορμιού του γίνεται φανερή από την αρχή, καθώς ο Marco van Basten δεν είναι σε καλή μέρα και η Μίλαν δεν καταφέρνει να κάνει ούτε ένα σουτ προς την εστία των σέρβων. 

 

 Προσπάθεια του MvB: σε αυτό το ματς ο ολλανδός ήταν εξαφανισμένος...

Η ατμόσφαιρα συνεχώς βαραίνει για τη Μίλαν, και στο 50’ ο Savicevic βάζει μπροστά τους σέρβους με φοβερό αριστερό σουτ, σε μια φάση που ξεκίνησε από offside του Stojkovic, όμως ο διαιτητής δεν είδε τίποτα, ίσως και λόγω της ομίχλης που είχε αρχίσει να πυκνώνει. Εν μέρει και το γκολ οφείλεται στην ομίχλη, καθώς η ορατότητα είχε πια μειωθεί επικίνδυνα και ο Giovanni Galli δεν είχε περιθώριο να αντιδράσει. Η Μίλαν μετά το γκολ δείχνει αδύναμη να αντιδράσει, σε ένα γήπεδο που έχει πάρει φωτιά με το γκολ του Μαυροβούνιου. Την κατάσταση έρχεται να κάνει ακόμη χειρότερη η αποβολή του Virdis, που λίγοι είδαν λόγω της ομίχλης που είχε πυκνώσει επικίνδυνα. Η Μίλαν μοιάζει πια παραδομένη στη μοίρα της, και ο αποκλεισμός πλησιάζει…

 

 Ο Donadoni ενώ προσπαθεί να ξεφύγει από τα ασφυκτικά μαρκαρίσματα των σέρβων...

Θαύμα! Θαύμα!

Η ένταση γίνεται αφόρητη, όλα μοιάζουν να έχουν τελειώσει, οι παίκτες του Αστέρα και 120.000 εκστασιασμένοι σέρβοι στις κερκίδες πιέζουν ασταμάτητα, η συγκλονιστική εμφάνιση του Baresi δεν είναι αρκετή από μόνη της να σώσει την παρτίδα, και πλέον μόνο έναν θαύμα μοιάζει ικανό να αλλάξει τον ρου της Ιστορίας. Ο «από μηχανής θεός», που έλεγαν οι αρχαίοι ημών πρόγονοι. Και το θαύμα γίνεται…

 

 Προσπάθεια του MvB μέσα στην ομίχλη του "Μαρακανά"...

Η ομίχλη πυκνώνει απότομα πάνω από το Βελιγράδι, και μέσα στο γήπεδο μοιάζει με λευκό τείχος, ομίχλη αδιαπέραστη, τέτοια που αργότερα πολλοί σέρβοι ισχυρίζονταν ότι όμοιά της δεν είχε συμβεί στο Βελιγράδι για πολλές δεκαετίες. Μέσα σε λίγα λεπτά, τουλάχιστον από τις κερκίδες, δεν βλέπει κανείς τίποτα, και πολύ λίγοι κατάφεραν να δουν τη φάση της αποβολής του Virdis στο 56’, φάση αόρατη ακόμη και από τις θέσεις των δημοσιογράφων. 

 

 

Σε λίγα λεπτά, πρακτικά η ορατότητα στο γήπεδο δεν ξεπερνάει τα 5 μέτρα, κι έτσι ο γερμανός διαιτητής Pauly στο 57’ υποχρεώνεται να αναβάλει το ματς για την επόμενη μέρα, παρά τις έντονες διαμαρτυρίες των σέρβων, που έτσι χάνουν το πλεονέκτημα του 1-0, αν και οι ίδιοι ξέρουν ότι το παιχνίδια δεν μπορεί να συνεχιστεί υπό αυτές τις συνθήκες… Το «θαύμα», που αργότερα ο Arrigo Sacchi το χαρακτήρισε επιεικώς «τυχερό γεγονός» και οι υπόλοιποι ως μέγιστη κωλοφαρδία, είχε γίνει!

 

 Η στιγμή που ο διαιτητής αποφασίζει την οριστική αναβολή του αγώνα για την επόμενη μέρα...

Έτσι, αποφασίζεται η επανάληψη του αγώνα την επόμενη μέρα, στις 3 το μεσημέρι αυτή τη φορά. Φυσικά επανάληψη του αγώνα εκείνη την εποχή σήμαινε ότι το ματς θα ξεκινούσε και πάλι από το 0-0 και για 90 λεπτά, και όχι από το σημείο και με το σκορ που είχε διακοπεί, κάτι που ευνοούσε τους ιταλούς και γι’ αυτό διαμαρτύρονταν οι σέρβοι. Όμως ο διαιτητής δεν μπορούσε να αγνοήσει την απίστευτη ομίχλη.

 

 Ο γερμανός διαιτητής Pauly με τους παίκτες των 2 ομάδων, τη στιγμή της διακοπής του αγώνα...

Η κατάσταση παραμένει δύσκολη…

Παρά το «θαύμα» και την παράταση στην αγωνία, για τους rossoneri η κατάσταση παραμένει δύσκολη, καθώς στην αποβολή του Virdis έρχεται να προστεθεί η απουσία του Ancelotti λόγω της 2^ης κίτρινης κάρτας. Επιπλέον, το μυϊκό πρόβλημα του Gullit δεν είχε ξεπεραστεί. Τέλος, μέγα θέμα προέκυψε με την παραμονή πολλών tifosi, ιδίως όσων είχαν έρθει με τσάρτερ, αν επέλεγαν να παραμείνουν για το ματς της επόμενης μέρας… Η ομίχλη είχε φέρει και προβλήματα…

Μετά από μια εφιαλτική νύχτα στο ξενοδοχείο, το βράδυ της 9^ης Νοεμβρίου, στο ματς στις 10 Νοεμβρίου θα κρίνονταν τα πάντα, και κυρίως, όπως αποδείχτηκε αργότερα, θα κρινόταν η ίδια η επιβίωση της «squadra perfetta». Τα γεγονότα της νύχτας, τα προβλήματα της παραμονής των tifosi, το ίδιο το ματς της επόμενης μέρας που ήταν πλούσιο σε ένταση και απρόοπτα με γκολ που δεν μέτρησαν και πέναλτυ που δεν δόθηκαν, το φινάλε-θρίλερ, όλα αυτά στο Μέρος Β’, αύριο… Έως τότε:

FORZA MILAN !