Η ΤΥΧΗ ΕΙΝΑΙ ΠΑΝΤΑ ΜΕ ΤΟΥΣ ΔΥΝΑΤΟΥΣ… ΤΟ ΙΔΙΟ ΚΑΙ Η ΟΜΙΧΛΗ… (Μέρος Β’)

Μέρος Β’: Η τελική αναμέτρηση της 10^ης Νοεμβρίου

 

Είδαμε χθες στο Α’ Μέρος τα γεγονότα της 9^ης Νοεμβρίου, και την σωτήρια (για τη Μίλαν) ομίχλη που ανάγκασε τον γερμανό διαιτητή Pauly να αναβάλει το ματς για την επόμενη μέρα, 10 Νοεμβρίου, και ενώ οι rossoneri έχαναν 1-0 και έμοιαζαν ανήμποροι να αποτρέψουν τον επερχόμενο πρόωρο αποκλεισμό από το Κύπελλο Πρωταθλητριών…

Pre-game απαισιοδοξίας…

Μετά την αναβολή, η ομάδα αποσύρθηκε στο ξενοδοχείο για να ανασυνταχθεί, ενόψει του «τελικού» της επόμενης μέρας. Ο εκνευρισμός, παρά τη θετική εξέλιξη με την αναβολή, είναι μεγάλος. Ήδη από τα ντους των αποδυτηρίων του «Μαρακανά» ξεσπά τσακωμός ανάμεσα στον τερματοφύλακα Giovanni Galli και τον Van Basten, καθώς ο Galli κατηγορεί τον ολλανδό ότι δεν μπορεί συνέχεια να αποφεύγει να βάλει τα πόδια του σε διεκδικούμενες φάσεις. Φυσικά ο Marco, έχοντας δεχτεί από τα πρώτα λεπτά τις «περιποιήσεις» των σέρβων αμυντικών στον ευαίσθητο αστράγαλό του, και δεδομένης της γνωστής εύθραυστης κατάστασης του διάσημου αστραγάλου που του μείωσε κατά πολύ την καριέρα, κατέληξε να πηδάει πάνω από τα πόδια των αντιπάλων του σε κάθε φάση…

Στις 2 τη νύχτα, στο ξενοδοχείο, ο ανήμπορος να κοιμηθεί Sacchi καλεί στο δωμάτιό του τον έμπειρο ιταλικό «κορμό» της ομάδας του: Baresi, Ancelotti, Tassotti και Filippo Galli. Το ερώτημα που τους θέτει είναι: «τι πρέπει να γίνει για να κερδίσουμε το αυριανό ματς?». Οι 5 στηλοβάτες τις ομάδας συζητούν έντονα για κάμποση ώρα, και στο τέλος ο Sacchi πέφτει για ύπνο λίγο πιο ήσυχος απ’ ότι προηγουμένως. Το μεγάλο πρόβλημα παραμένει ο Ruud Gullit και το τράβηγμα στον μηρό: με τον ολλανδό φυσιοθεραπευτή που είχε καταφτάσει επειγόντως το πρωί από το Amsterdam, τρέχει πάνω-κάτω στον διάδρομο του ορόφου που έχει καταλύσει η αποστολή, προσπαθώντας να ξεπεράσει το πρόβλημα, κάτω από τα βλέμματα των κατάπληκτων πελατών του ξενοδοχείου. Η παρουσία του έστω και στον πάγκο είναι πλέον επιβεβλημένη, λόγω της απουσίας του Virdis που είχε δεχτεί κόκκινη κάρτα. Ο Van Basten, με την διάσημη απαισιοδοξία του, περιφέρεται μουρμουρίζοντας ότι «έχουμε ήδη αποκλειστεί από το Κύπελλο». Μέσα σε αυτή την κατάσταση, ο Sacchi μαζεύει την ομάδα και επινοεί ένα κατά φαντασίαν τηλεφώνημα του προέδρου Berlusconi: «Ο Πρόεδρος μου είπε να σας ενημερώσω πως δεν ξόδεψε τόσα χρήματα για να αποκλειστούμε από τον 2^ο μόλις γύρο του Κυπέλλου Πρωταθλητριών!» Το επιχείρημα είναι ατράνταχτο…

 

 Οι πολύ λιγότεροι tifosi που έμειναν στο Βελιγράδι και για το 2ο ματς...

Τεράστιο θέμα προκύπτει και με αρκετούς οπαδούς των rossoneri που ξαφνικά μένουν «ξεκρέμαστοι». Τουλάχιστον 200 από αυτούς είχαν ξεμείνει από χρήματα, υπολογίζοντας ότι θα μείνουν μόνο 1 μέρα στο Βελιγράδι, και τα μεσάνυχτα βρέθηκαν χωρίς ξενοδοχείο μέσα στο πολικό ψύχος. Η ομάδα όμως παρεμβαίνει καταλυτικά, και ξοδεύει 40 εκατομ. λιρέτες για να παραμείνουν και την επόμενη μέρα, σε διάφορα ξενοδοχεία. Όμως η πλειοψηφία των οπαδών αναγκάστηκε να επιστρέψει στην Ιταλία, καθώς τα νοικιασμένα τσάρτερ και πούλμαν δεν μπορούσαν να παραμείνουν περισσότερο στη Σερβία και αναχωρούσαν το πρωί της 10ης Νοεμβρίου, χάνοντας έτσι το κρίσιμο τελικό ματς. Οι λίγοι που παρέμειναν στο Βελιγράδι και έζησαν το 2^ο επικό ματς, μένοντας άφραγκοι και χωρίς αεροπλάνο επιστροφής, επέστρεψαν με γιουγκοσλάβικα πούλμαν που ναύλωσε η ομάδα…

Μονομάχοι στην αρένα του Μαρακανά…

Η ώρα της τελικής μονομαχίας φτάνει, και οι προοπτικές για τους rossoneri είναι πιο θολές από την προηγούμενη φορά, και αυτή τη φορά δεν φταίει η ομίχλη: χωρίς Virdis και Ancelotti, και με τον Gullit στον πάγκο, ο Sacchi υποχρεώνεται να ξεκινήσει βασικό τον πιτσιρικά Mannari ως παρτενέρ του Van Basten στην επίθεση, καθώς και τον επίσης «αμούστακο» Costacurta, μεταφέροντας τον Rijkaard στη θέση του Ancelotti. Το ματς είναι για σιδερένια νεύρα, το κοινό εξίσου φανατισμένο όσο και χθες, όμως από τα πρώτα λεπτά του αγώνα είναι εμφανές ότι αυτή η Μίλαν δεν έχει καμία σχέση με την χθεσινή, είναι μια μεγάλη Μίλαν: ο Maldini έχει αναλάβει τον Stojkovic, ο Baresi τον Savicevic, o Donadoni κάνει μεγάλο ματς μπροστά από τα χαφ. Ειδικά η μαεστρική εμφάνιση του Baresi σε αυτό το ματς ήταν από τις καλύτερες της καριέρας του.

 

Το γκολ-φάντασμα που όλοι είδαν εκτός από τον διαιτητή... 

ο αμυντικός ακόμη δεν έχει απλώσει το πόδι, και η μπάλα έχει ήδη περάσει τη γραμμή...

Μόλις στο 4^ο λεπτό, ξεσπά πόλεμος: σε σουτ του Mannari, χέρι του Juric, καθαρό πέναλτυ που δεν δίνεται, η φάση συνεχίζεται με συνωστισμό στην περιοχή των σέρβων και σε σουτ του Van Basten o Vasiljevic βγάζει τη μπάλα μέσα από τη γραμμή, ενώ είχε περάσει σχεδόν 1 μέτρο μέσα! 

 

 η συνέχεια της φάσης: την έχει ήδη κλωτσήσει αλλά η μπάλα είναι ακόμη μέσα...

 

Ο διαιτητής και ο βοηθός του δεν βλέπουν ή μάλλον φοβούνται να δουν το καθαρό γκολ, και αυτή τη φορά δεν έχουν καν το άλλοθι της ομίχλης. 

 

 και η πλέον αδιάσειστη απόδειξη: 1 μέτρο μέσα, και ο αμυντικός ακόμη δεν έχει ακουμπήσει τη μπάλα...

Στο 15’ δεύτερο πέναλτυ που δεν δίνεται, σε ανατροπή του Mannari από τον τερματοφύλακα Stojanovic. Η Μίλαν ήδη θα μπορούσε να είναι στο 0-2 αλλά ο διαιτητής φοβάται να αγνοήσει τη δυναμική της έδρας των 120.000 οπαδών. Στο 29’, νέο πέναλτυ που δεν δίνεται, αυτή τη φορά στον στον Rijkaard. «Ένας αυθεντικός ανίκανος» γράφουν αργότερα οι ιταλοί δημοσιογράφοι για τον Pauly. Ήταν το τελευταίο του ευρωπαϊκό ματς ως διαιτητή…

Παρόλα αυτά η Μίλαν καταφέρνει να προηγηθεί, με την αριστοτεχνική κεφαλιά του Van Basten στο 34’, μετά από σέντρα-διαβήτη του Donadoni. 

 

 το 0-1 από τον Marco...

Όμως 4 λεπτά αργότερα, έρχεται η ισοφάριση, μετά από θεαματική ενέργεια σε συνεργασία των δύο αστεριών του Αστέρα, πάσα Savicevic και εκτέλεση Stojkovic. 1-1, όπως και στο ματς του Μιλάνο…

Μετά την ισοφάριση των σέρβων, το ματς παίρνει γρήγορο ρυθμό, οι σέρβοι πιέζουν, μια κόλαση σε θερμοκρασία -5 υπό το μηδέν, το Μαρακανά ασφυκτικά γεμάτο αδημονεί για το 2^ο σερβικό γκολ, οπαδοί σχεδόν σε αμόκ με ποδοβολητά και ιαχές δημιουργούν την ίδια ατμόσφαιρα με την προηγούμενη μέρα. Οι παίκτες του Αστέρα παίρνουν το μήνυμα και αγριεύουν: το ματς γίνεται ροντέο…

Οι δύσκολες στιγμές του Donadoni…

Το κακό δεν αργεί να γίνει, 3 μόλις λεπτά πριν τη λήξη του πρώτου ημιχρόνου: σε βίαιη σύγκρουση μεταξύ Vasiljevic και Donadoni, μια σύγκρουση στην οποία ο σέρβος μπήκε με κινήσεις kickboxing, ο Donadoni  μετά την εγκληματική αγκωνιά του σέρβου στο κεφάλι, πέφτει με το πηγούνι στο παγωμένο έδαφος, ήδη αναίσθητος από τη σύγκρουση πριν καν ακουμπήσει το χόρτο, σπάζοντας την κάτω γνάθο και μένοντας 5 λεπτά χωρίς να αναπνέει, με τα μάτια γυρισμένα. 

 οι τραγικές στιγμές που ο Donadoni ήταν αναίσθητος...

5 λεπτά άπνοιας και τρόμου, οι υπόλοιποι παίκτες της Μίλαν καλύπτουν το πρόσωπό τους με τα χέρια, ο Maldini με τον Costacurta ξεσπάνε σε κλάματα αγκαλιασμένοι, όλοι νομίζουν ότι ο Roberto έχει πάθει κάτι πολύ σοβαρό… 

 

Ο Donadoni μένει για ώρα στο χόρτο ακίνητος και αναίσθητος, και μετά από λίγο με ασθενοφόρο διακομίζεται στο νοσοκομείο του Βελιγραδίου. Η διάγνωση βαριά αλλά και καθησυχαστική: κρανιακό τραύμα και σπασμένη γνάθος. Επιστρέφει στο Μιλάνο με ιδιωτικό αεροσκάφος και στα γήπεδα μετά από 2 μήνες…

 

 ο άτυχος Donadoni μεταφέρεται στο νοσοκομείο...

Όλα για όλα…

Μετά το σοκ του Donadoni, στο ημίχρονο ο Sacchi αποφασίζει να ρισκάρει: βάζει τον Gullit στη θέση του άτυχου Roberto, με όλο το γήπεδο να υποδέχεται τον ολλανδό κραυγάζοντας «vaffanculo» σε άπταιστα ιταλικά. Οι σέρβοι απαντούν με την είσοδο του Prosinecki, επίσης μεγάλου ταλέντου της γιουγκοσλαβικής σχολής. Οι ιταλοί παίζουν καλύτερα και πιο παθιασμένα από την προηγούμενη μέρα, όλοι παίζουν και για τον Donadoni. Το σκορ παραμένει 1-1 στα 90 λεπτά, κι έτσι οι δύο ομάδες οδηγούνται σε παράταση. Παίκτες και οπαδοί είναι εξαντλημένοι, το κρύο αφόρητο, ένα ματς που διαρκεί ήδη 2 μέρες και δεν έχει τελειώσει ακόμα. Μόνο αξιοσημείωτο μια αδύναμη κεφαλιά του Mannari στο 2^ο μισό της παράτασης, και μικροευκαιρίες με τους Gullit και Van Basten. Ούτε στην παράταση δεν τελειώνει το εφιαλτικό ματς, αλλά οδηγείται στη ρώσικη ρουλέτα των πέναλτυ…

 

 ο Stojanovic αποκρούει εντυπωσιακά χτύπημα φάουλ του Gullit...

Είναι η ώρα των πνευματικά και ψυχικά δυνατών, ο Sacchi ψάχνει να βρει αυτούς που θα χτυπήσουν τα πέναλτυ, ψάχνει στο βλέμμα αυτούς που είναι διαθέσιμοι να σηκώσουν το βάρος: όμως και ο πιτσιρικάς τότε Costacurta σηκώνει το χέρι, δεν φοβάται κανείς. Είναι ακριβώς η στιγμή που βγαίνει στην επιφάνεια η διαφορά ποιότητας και η καρδιά του πρωταθλητή. Stojkovic, Baresi, Prosinecki και Van Basten ευστοχούν στα 4 πρώτα, όμως στο 5^ο ο Giovanni Galli, αν και είχε πέσει ήδη αριστερά, αποκρούει ενστικτωδώς με το πόδι το πέναλτυ του Savicevic που είχε σουτάρει στο κέντρο. 

 

 με το πόδι την τελευταία στιγμή ο Galli καταφέρνει να αποκρούσει...

Ευστοχεί και ο Evani, αλλά ακολουθεί το δεύτερο "θαύμα" του Galli, καθώς αποκρούει το πέναλτυ του Mrkela! Είναι η σειρά του Rijkaard για το κρίσιμο πέναλτυ: στο Μαρακανά δεν πετάει ούτε μύγα, και επικρατεί νεκρική ησυχία, καθώς ακόμη και οι φανατισμένοι οπαδοί του Αστέρα έχουν παγώσει από το κρύο και την απογοήτευση, σε ένα ματς που φαινόταν «δικό τους». O Rijkaard είναι ο κατάλληλος άνθρωπος για τέτοιες στιγμές, ένας παίκτης διάσημος για το κρύο αίμα και την ψυχραιμία του, με αργό σαδιστικό βήμα πλησιάζει στην μπάλα. Το πέναλτυ αυτό φάνηκε ότι κράτησε 1 ώρα…

 

 

Μέσα. Λύτρωση. Τιτάνια πρόκριση που κατακτήθηκε με αίμα. Όλοι αφιερώνουν την πρόκριση στον άτυχο Roberto Donadoni, ο οποίος όταν μαθαίνει για την πρόκριση, ξεσπάει σε κλάματα...

Vaffanculo Βελιγράδι… Grazie ομίχλη!

Η μυστηριώδης αυτή ομίχλη θεωρείται ίσως το πιο κρίσιμο σημείο εκείνης της ευρωπαϊκής πορείας: αν δεν είχε προκύψει, κατά 99% η Μίλαν θα είχε αποκλειστεί στο ματς της 9^ης Νοεμβρίου, και δεν θα είχαν επακολουθήσει οι δύο τιτανομαχίες με τη Ρεάλ στα ημιτελικά (με το επικό 5-0 του San Siro), ούτε φυσικά το 3^ο Πρωταθλητριών στον τελικό με τη Steaua στο Camp Nou, ούτε  το Διηπειρωτικό στο Τόκυο τον Δεκέμβριο του 1989. Κατά πάσα πιθανότητα δεν θα είχε συνέχεια εκείνη η ομάδα, ίσως ο Silvio να είχε απογοητευτεί και να είχε διώξει τον Sacchi, και πιθανότατα η «squadra perfetta» να μην είχε υπάρξει ποτέ. Ούτε ο μύθος εκείνης της Μίλαν, και φυσικά ούτε αυτό το άρθρο…

Arrivederci

FORZA MILAN !